21 en gelukkig zwanger - Babyforum

Owja en helaas die opmerkingen zijn ook hier aan de orde van de dag! Zelfs naar mijn vriend van 29! Zoooo beu af en toe! Overal waar je gaat, KDV, in de stad/babywinkels en zelfs in het ziekenhuis!

Ik ben 22 en mijn vriend 35 hier wordt ook contant gevraagd of het gepland was! Nou ja zeker wel dus! Ik ben er blij mee en kan niet wachten tot ik in juni mijn wonder vast heb! Laat de rest van de wereld maar denken . ik weet dat wij alles goed voor elkaar hebben en een kindje een goed en liefdevol leven kunnen bieden!

hoi hoi...
ik heb mijn eerste kindje op me 22ste gekregen en me tweede op me 24ste...en nu bijna 40 krijg ik me derde kindje...en weet je het is nooit goed...eerst ben je te jong en nu...een grens gevalletje..lekker woord he? ach ik trek me er niks van aan! wij zijn happy en daar gaat het om! toch?

Lekker van genieten.
Ben er achter dat het niets uit maakt hoe oud je bent,
Hier de 1e met 23 jaar gekregen, de 2e met 40 jaar en ik voel me er gewoon jong bij.
Ik ben veel makkelijker merk ik nu, weet veel beter wat ik wil en maak alle tijd voor mijn kleintje.

Alle leeftijden hebben andere voordelen, maakt voor je kind niets uit vind ik.

En de omgeving lekker laten kletsen, je bent iig interressant genoeg anders zouden ze het niet doen

Ik was 18 van mijn 1ste niet gepland maar zeer welkom nu ben ik 23 en zwanger van m'n 2de spruitje.
Ik zou het voor niks in de wereld willen ruilen.
Ik ben zeer blij met men leven en men lieve gezin.
Wat een ander daar ook van denkt.

Liefs Kim

Hier toen ik 20 was zwanger van de eerste, ben nu 25 en we verwachten in augustus onze 3de spruit!! Mensen denken dat je gek bent als je zo jong al een heel gezin hebt, maar ik zeg dan als ik 35 ben is de oudste 14, hoe goed kun je het hebben

En word ik ook weer lekker jong oma haha

Hallo jonge moeders.

Ik zelf ben net 25 en moeder van 2 lieve jongens
Mijn oudste is 2 jaar en 4 maanden en mijn jongste wordt volgende maand 1 . Ik snap niet waarom mensen zich altijd afvragen of het gepland is. Wat is het verschil? Je bent zwanget en houdt ke kidje betekend dus dat er liefde genoeg is !

Wat ik wel eerlijk zeg tegen dames is als je al moeder bent en je kindje is nog erg jong en je wil een 2e of je raakt " perongeluk" zwanger . Kijk goed naar je situatie en laat niemand je ook maar iets wijs maken. 2 achterelkaar is zwaar! Maar ook een zegen

Suc6 met jullie zwangerschap!

Groetjes trotse mama van 2

jeetje dat er zoveel jonge mama's het zelfde hebben mee gemaakt 
ik kreeg  me oudste dochter met 19 jaar en heb deze zwangerschap als een hel ervaren gewoon niet kunnen genieten hoe je wil genieten je buik verstoppen om zo die nare opmerkingen te vermijden !!
En ik heb heel wat nare opmerkingen moeten slikken bah als ik eraan terug denk krijg ik nog de rillingen over me hele rug 
(het ergste die ik naar me hoofd kreeg geslingerd was dat we binnen kort wel te horen zullen krijgen dat er een baby in de container was gevonden)nou sorry dat zeg je toch niet 
maja zo zijn mensen 
me 2de dochter kreeg ik op me 22ste en nog kijken ze je raar aan als je met 2 kleintjes loop pfff
nu ben ik 28 en zwanger van de 3de en geniet volop samen met me meiden 
heerlijk als je ze hoort zeggen mama je maak ons de gelukkiste meisjes van de wereld 
hoe oud je ook ben het zeg niets over je eigen verantwoordelijkheid 
ben blij dat ik  dit kon delen 
groetjes xxx

Het zou zo fijn zijn als mensen elkaar in hun waarde laten! Tuurl

Ik was nog niet klaar, toetsen zijn te klein denk ik haha ik wilde dus zeggen dat je je af kunt vragen of het nou jou zal passen heel vroeg aan kindereren te beginnen. Ben er van overtuigd dat mensen met goed bedoelde opmerkingen er op die leeftijd zelf nog niet aan toe waren en zich niet in een ander kunnen verplaatsen. Ik was er toen ook nog niet aan toe maar wie ben ik om dat voor een ander E bepalen toch? Iedereen zou moeten kunnen genieten van een zwangerschap ongeacht je leeftijd!

helemaal mee eens mamamar. ik heb gelukkig niet zo veel nare opmerkingen naar mijn hoofd gekregen. toen ik met mijn 23 jaar beviel van mijn oudste zoon of misschien zijn ze me niet opgevallen ze schatten me toch altijd al heel jong in. ik ben nu bijna 28 jaar en krijg het kratje bier bij de supermarkt niet mee voor dat ik mijn id heb laten zien.  dames geniet van jullie zwangerschap en wondertjes  en laat de rest van de wereld maar kletsen ze weten toch niet wat ze zeggen.

Niet aantrekken wat de anderen zeggen
Ik ben er 21 en word eind juli mama van een tweede zoon.
Mijn eerste kindje kreeg ik toen ik 17 was, maar had toen ik eigenlijk weinig negatieve reacties gekregen omdat ze zagen dat ik goed met mijn zwangerschap om ging.
Ben ook zwanger naar school geweest en heb mij van al die reacties eigenlijk niets van aangetrokken.
Het is zo zalig om jong mama te zijn!

ach mensen praten toch wel ik wordt er soms moe van dat iedereen het maar beter weet!

ik woon in een vrij gelovig dorp en ben zelf niet gelovig mijn vriend ook niet.
maar er zijn hier echt mensen die mij met de nek aankijken omdat ik zwanger ben samenwoon en niet getrouwd ben! heb al meermaals het advies gekregen om maandagmorgen maar gauw naar het gemeentehuis te gaan om te trouwen anders was het toch maar zo raar!

woedend kan ik daar van worden.. maar ik laat me niet beinvloeden lief glimlachen en zeggen dat je het prima zo kan. 

ook met leeftijd gaan ze er maar van uit dat het een ongelukje is (ben 22)

waarom in godsnaam? ik ben gelukkig met mijn vriend we hebben een stabiel inkomen en alle zaken netjes op een rijtje!

ik wordt er soms zo moe van dat als je zwanger bent iedereen het beter weer of je wel wil vertellen hoe je het allemaal moet doen!

nou ik ben zwanger en het is mijn kind ik red me prima zelf!

Hahahaha dames ja. Zo kreeg ik (24) in een adem een felicitatie met de vraag of het een ongelukje was. Nu ziet iedereen me stralen (19wk). Ik ben zooooo trots. Mede dankzij de omgeving; na zoveel vechten voor de trots en belangen van je nog ongeboren baby, hebben ze de banden alleen maar enorm versterkt!

Dit is Mijn wondertje en daar komt Niemand aan???

Oeps dat moet dus zijn; !!!!!!

ik ben ook 21 en nu 33 weken en 1 dag zwanger

Ik ben 26, 27 als de kleine geboren wordt en zelfs ik krijg dit soort opmerkingen. Mijn collega's waren allemaal 30+ voordat ze aan kinderen begonnen. Laat ze lekker lullen. Bij mij is mijn carrière nu eenmaal niet belangrijker!

Hallo.
Ik ben 19 jaar en wil graag een kindje. Ook ik krijg er commentaar op maar weet zeker dat ik het aan kan! Mijn moeder weet dit niet want die heeft altijd gezegt dat als ik jong zwanger zou raken zij mij het huis uit zou zetten.
Ik ben dus bang daarvoor en ben al flink op zoek naar een huisje samen met mijn vriend. 13 maart moet mijn nuvaring eruit en ben ongeveer tussen de 27 maart en 1 april het vruchtbaarst. Ik zit er over te denken om het dan te gaan proberen met mijn vriend. Want we denken dat we binnen een paar weken wel een huisje hebben. Min vraag is na hoeveel weken je ongeveer merkt dat je misselijk word en kans hebt op overgeven. Zodat ik mijn moeder hierop kan voorbereiden als ik nog thuis zou wonen. En vanaf wanneee begin je een buikje te krijge?

Hey anoniem, ik zou nog (héél) even wachten echt waar, al is het maar om de stress dat rond een verhuizing komt en het samenwonen. Ik en m'n vriend woonden vanaf m'n 18e samen en vanaf m'n 19e wilden we ook dolgraag een kindje, toch ben ik achteraf blij dat ik op m'n 20e zwanger ben geworden. Na je eerste jaar samenwonen heb je elkaar al zoveel meer leren kennen, elk jaar weer meer maar ik heb altijd het idee dat de eerste jaar best belangrijk is om tijd met elkaar te hebben.

Maar t antwoord op je vraag: Ik werd heel snel misselijk, ik denk rond de 5 weken, week 6 was het even weg en tussen week 7 en week 14 functioneerde ik nauwelijks door de misselijkheid ! Mijn buikje was ook snel zichtbaar, met 12 weken kocht ik de eerste zwangerschapsbroek omdat ik mijn eigen broek knoop niet goed meer dicht kreeg (in eerste instantie is het trouwens een darmbuikje, die zetten wat uit) Maar met week 18 viel het duidelijk ook anderen op!
Ik zou zover je kan je gevoelens eerlijk met je moeder bespreken. Ik heb hetzelfde gedaan en ondanks dat ze me nog niet goed kon begrijpen kwam het wel minder hard aan toen ze het hoorde. Omdat onze situatie wel stabiel is en we al veel voor mijn zusje van (nu) 6 zorgden wist ze dat we het aankonden en stond ze na een dag al te springen.

Hoe moeilijk het ook is, wacht nog even! (Ik heb er zelfs een paar maanden om gehuild omdat ik zó graag een kindje wilde, alsnog achteraf blij dat ik gewacht heb!!!)
Succes!

anoniem, mijn raad is ook, wacht nog even. woon eerst een paar maanden samen. Ik heb ook mijn kinderwens wat uitgesteld wegens verbouwingen aan het huis, het lijkt lang te duren vooraf maar het valt heus wel mee En het is idd zoals mommy92 zegt beter om je vriend eerst beter te leren kennen. Want samenwonen is toch ook al een hele stap, het kan je dichter bij elkaar brengen en zo je relatie sterker te maken. Die sterke relatie zul je nodig hebben als je moe loopt omdat het kindje ziek is, niet goed slaapt ed... Ook ik heb mijn man zeer goed leren kennen de eerste maanden dat we samenwoonden.En idd stress met verhuis en dergelijke is toch niet goed om zwanger te worden.
ik snap je volledig dat je wilt, wij zitten nu in ronde 1, ik ben ook nog maar 21. Maar probeer eerst een huisje te vinden, kijk het dan nog even aan en begin er dan aan
veel succes met je beslissing!

Bedankt voor de informatie.
Jullie hebben ook wel gelijk maar wil dit al een jaar. Ik zit elke middag en avond bij mijn vriend en toen zijn ouders op vakantie waren heb ik daar ook elke dag gezeten. Dus mijn vriend ken ik door en door hihi.
Ik denk er nog even over na en heb het er nog even goed over met mijn vriend. Bedankt voor de tips!

anoniem, ik zou er nog 1 ding willen aan toevoegen (had hier te laat aan gedacht deze ochtend) je denkt je vriend door en door te kennen. Ik dacht dat ook, we bleven ook vaak slapen bij elkaar, we waren al op reis geweest samen.. Maar samenwonen is echt nog iets anders, de huishoudelijke taken die er bij komen en de sleur van te gaan werken ed..
Dus vandaar ook dat ik een paar maandjes nog zou proberen wachten.
Maar, het is en blijft jullie beslissing, en als jullie er beiden achter staan wie ben ik dan om dat te beoordelen

Ik heb momenteel geen werk mijn vriend wel fulltime en we weten dat een kindje duur is maar weten ook dat we het financieel kunnen redden.
De huishoudelijke taken doe ik in huis en mijn vriend helpt dan natuurlijk s' avonds en/of in het weekend. Hierover hebben we al duidelijke afspraken gemaakt

Hee dames, ik zeg ook denk er goed overna! Ik was onverwachts zwanger op m'n 17e en toen ik 7 maanden zwanger was, was ons huisje klaar. Maar je moet ook weer zo wennen aan je nieuwe leven en je nieuwe ritme. En toen na 2 maanden kwam onze kleine spruit al. Ik zou het nooit meer terug willen draaien, omdat ik super veel van mijn zoontje hou maar het is wel heel hectisch allemaal. Neem de tijd samen als je die hebt!

Is hier niemand dan bevooroordeeld door de ouders toen jullie ze vertelde dat je zwanger was of toen ze er zelf achter kwamen? Ik ben daar namelijk nog het bangst voor.

Mijn oudees waren allebei eigenlijk heel blij mijn paps moest zelfs huilen hha en dat is eennhele grote stoere kerel maar mijn vriend is ook al 35 dus denk dat hun het ook al wel een beetje hadden zien aankomen!

Dan is het normaal ja. Maar ik ben nog maar 19 en weet dat mijn moeder erop tegen is. Maar ik zelf vind persoonlijk dat zij of mijn familie mijn wens niet hoeft tegen te houden of te verpesten

Ik heb geen ervaring met het vertellen aangezien we hier voor een eerste aan het proberen zijn. Maar ik denk dat ze het bij ons ook wel zien aankomen.. Mijn vriend is toch een 4 tal jaar ouder dan ik.. Mijn schoonouders zullen blij zijn (mijn schoonvader was jonger dan mijn man nu is), dat merk ik ook als ze over kinderen bezig zijn.. Mijn eigen ouders weet ik niet... Maar eerlijk denk ik dat ze het wel ergens al verwachten, en ze zullen eerst misschien denken, het is nog beetje vroeg je bent nog maar 21 (waarschijnlijk 22 tegen  dat ik zwanger geraak..) maar ze zullen zich er wel bij neerleggen als ze zien hoe gelukkig ik zal lopen.. Dit hebben ze namelijk altijd gedaan, ze weten dat ik keuzes maak door er eerst goed over na te denken. En als ik dan gelukkig ben zijn zij dat ook.

Bij mij is dat helaas toch wel anders. Heb ook een slechte band met mijn moeder. Mijn vriend heeft het er al met zijn vader over gehad en die zou het helemaal niet erg vinden als ik nj zwanger zou zijn dat vind ie zelfs leuk! Dus ik denk er nog over na, maar weet haast zeker dat het misschien beter is om te wachten totdat we een huisje hebben. Zodat ik ook niet bqng hoef te zijn dat als mijn moeder het er niet mee eens zou zijn zij mij eruit zal zetten.

anoniem, ik ben blij dat je er nog eens over nadenkt, ik denk echt dat dat het beste is
En eens je gesetteld zit in jullie huisje kan je er als nog aan beginnen.