Bang - Zwangerschapsforum

Hoii,

Zijn jullie aan het eind ook zo angstig? (Nu 31 week) Niet alleen voor de bevalling maar ook voor daarna? Mijn zwangerschap kwam een beetje als een verassing en ik word single mom.. Begrijp me niet verkeerd, ik ben echt heel blij en gelukkig en mn zoontje is zeker gewenst! Maar voel me tegelijk ook erg angstig.. komt alles wel goed? Ik heb nog nooit een baby vastgehouden of er zelfs maar 1 gezien anders dan op tv.. Ik ben bang voor wat er allemaal op me af gaat komen.. de bevalling, ineens een baby in huis.. Mijn familie en vrienden wonen ook aan de andere kant van het land dus ik heb alleen de kraamzorg af en toe in het begin.. Hebben jullie tips om me wat minder zorgen te maken?

En mocht je vragen hebben bij of over iets, dan zijn wij hier ook nog allemaal voor je hé!  

Ik denk dat iedere ouder dat heeft na e bevalling van het eerste kind. Ik dacht ook toen we thuis kwamen met de baby owh nee wat moet ik nu doen? Het komt wel goed. Kraamzorg gaat je helemaal helpen met alles op de rit te krijgen. En je hebt je gezond verstand en intuïtie. Vergeet dat niet.
Wat je misschien kan helpen is als je van te voren iemand in je omgeving hebt die bijv ook aanwezig is bij de bevalling je de eerste uren komt ondersteunen. Dan heb je altijd iemand om op terug te vallen.
Hier is het zo dat het ziekenhuis en het groene kruis ook bij poliklinische bevalling de kraamverzorgende je al ontmoet in het ziekenhuis. Dus die begeleidt je al met naar huis gaan.

Hallo ik ben nu ook 31 weken zwanger van ons 1ste beebje! Sinds deze week voel ik ook steeds meer angst naar de bevalling toe ... ook naar wat nadien zal volgen. Denk dat het een beetje normaal is. Hoe dichter die datum komt hoe meer vragen die je jezelf stelt... ik vind het allemaal heel spannend maar kijk er ook enorm naar uit :-)

Zo herkenbaar! ondanks dat ik geen single moeder ben....aan het einde van mijn vorige zwangerschap (de 1e voor ons) had ik ook ineens angsten. Angst is mss een groot woord, maar ik was wel bang dat ik het allemaal niet zou kunnen of niet zou snappen. Want hoe weet je nou of hij honger heeft? Of verschoon ik die luier? Hoe gaat het badderen? Wat doe ik als hij huilt? Hoe weet ik waarom hij huilt? Hoe weet ik of hij nog honger heeft? Of hij het niet te koud heeft..of te warm? allemaal vragen

zoals hierboven ook gezegd, de kraamhulp is zo fijn en helpt je zoveel! Daarnaast ging er toch ook heel erg veel op intuïtie (en het grote internet helpt tegenwoordig ook  ). Ik geloofde dat eerst niet zo, dat je op gezond verstand eigenlijk wel heel veel weet. Maar het is toch echt waar! Mama-instincten zijn zo sterk. Dat komt helemaal goed meis

Wat jammer dat je familie zover weg woont. Ik heb dat helaas ook, maar ik ben natuurlijk niet helemaal alleen. Hopelijk kun je je familie of vriendinnen wel altijd bellen of appen. Dan zijn ze toch ook weer heel dichtbij  Ik zou denk ik wel iemand vragen om bij de bevalling te zijn en met je mee naar huis te gaan daarna. Dat is toch het meest enge gedeelte (vond ik) + de 1e nacht...mss kan diegene een nachtje blijven slapen? Ik weet zeker dat je daarna denkt 'dit kan ik!'

Ik heb zelf gelukkig (nog??) geen angst voor de bevalling of de tijd erna. Ik heb dan wel mijn man, mijn ouders dichtbij me wonen en goede vriendinnen (met kinderen) op wie ik kan terugvallen. En de kraamzorg zal in het begin zeker ook veel van die onzekerheid wegnemen door je vanalles te leren. Maar ik ben er van overtuigd dat je veel dingen instinctief goed zult doen hoor. Moeder zijn zit volgens mij in je DNA.

En voor die eerste nacht alleen zou ik inderdaad eens kijken of je iemand kunt vragen die jou kan begeleiden gedurende de bevalling en die eerste nacht. Denk dat dat al heel veel zal schelen, vooral nu in die laatste weken zal je dat wat meer rust geven als dat geregeld is.

En het forum heb je altijd bij de hand, dus vraag maar raak zou ik zeggen!

Succes meid!

Hey Lydia,
Ik had ook nog nooit een baby vastgehad toen ik mijn zoontje kreeg, maar dat is zoiets natuurlijks dat je je daar alvast geen zorgen om moet maken. Ook een luier verversen is iets wat je in 1-2-3 leert. 
Ik denk dat het zwaarste voor jou de vermoeidheid zal zijn als je geen partner hebt, af en toe slaap ik is 2 uurtjes terwijl mijn man op de baby past. Hoewel dan ook weer niet alle vaders aanwezig of betrokken zijn...
Alles zal wel loslopen en je moet je echt niet te veel zorgen maken!
Het begin zal het moeilijkste zijn maar na een paar weken ga je je kindje goed leren kennen (geen enkele moeder weet in het begin meteen waarop haar baby huilt) en gaat hij of zij beginnen lachen en dan wordt het helemaal fantastisch!
Veel succes!!

Dank jullie wel voor jullie lieve reacties! Het stelt me zeker al wel wat gerust! Misschien is angst idd een beetje een groot woord, nerveus past mischien beter..   Gelukkig hebben we allemaal onze moeder instinct en mensen worden al miljoenen jaren ouders dus het zal vast goed komen! Wel spannend allemaal hoor! X

Hoi almaal ik ben ook 27weken zwager ik ben ook bang is ook mijn eetst ik ben erg bang voor de rugprik ik hoor die doet pijn

Waarom ben je bang voor een ruggeprik? Zolang je geen keizersnede krijgt is er niets verplicht.
En je wordt eerst verdoofd voordat je de ruggeprik krijgt.

Maar ik weet niet ze verdoofd hier belg