Wat ik lees, is dat je eigenlijk (stiekem!!) heel graag moeder wilde worden, een wens die onmogelijk leek omdat jou partner daar anders over dacht. En nu is het je toch, ondanks dat, gegeven! Wees dus blij en sta daar eerst eens even bij stil....
Ik zou het toch eerlijk en open met je partner bespreken. Hij zou de eerste niet zijn die aangeeft nóoit kinderen te willen, maar als het er eenmaal op aankomt er toch dolgelukkig mee is!
Ik weet natuurlijk niet hoe oud jij bent, maar (dit is even een ander punt) eindig ajb niet kinderloos na de 45e omdat je huidige vriend van nu het niet wil. Je zal de eerste niet zijn waarbij die relatie tegen die tijd gestrand is en jij jouw wensen en verlangens nooit hebt kunnen waarmaken.
Dus, los van vriendlief en DNA, hoe belangrijk is jouw kinderwens voor jou?
Zwanger raken is echt een klein wondertje!

en dingen gebeuren heus niet zomaar.... Misschien mag je er iets meer vertrouwen in hebben dat het helemaal goed is zoals het nu is en dat uiteindelijk dan ook alle “problemen” waar je je nu nog zorgen overmaakt zich helemaal ten goede oplossen.
Sterkte en Geniet!????