Hallo allemaal,
Ik hoop hier mijn verhaal kwijt te kunnen. Ik ben ergens midden 20 en riep al vanaf kleins af aan, dat ik geen kinderen wil. Heb er ook nooit iets mee gehad, eigenlijk nog steeds vrij weinig.
Daarnaast wou ik ook nooit mijn vrijheid opgeven en nog tig redenen. Grootste reden was dat ik gewoon geen kinderwens had.
Aantal jaren terug ben ik mijn vriend tegengekomen. 7 jaar ouder, ooit wel een kinderwens gehad. Maar inmiddels niet echt meer.
Inmiddels hebben we toch besloten om het bedrijf van zijn ouders over te nemen. Bedoeling is dat ik het werk ga doen doordeweeks en hij zal in de weekenden meehelpen.
Omdat het bedrijf 24/7 doorgaat, hebben we onze plannen flink moeten aanpassen.
En sindsdien begint het bij mij te kriebelen. Maar heb ook enorm veel twijfels.
Wil ik dit echt? Kan ik dit? Krijg ik geen spijt, aangezien ik andere kinderen nog steeds niks aan vind.
Daarnaast heb ik ook absoluut geen zin in dat sentimentele en drama gedoe er omheen van naasten. In mijn ogen is het krijgen van een kind, in de meeste gevallen geen wonder. En absoluut geen zin om al die opmerkingen te krijgen van zie je nu wel, dat je ooit kinderen wilt etc.
Dus hoe ga ik hiermee om? Liefst vertel ik het eigenlijk gewoon aan niemand en duik ik 9 maand onder.
Natuurlijk ga ik dit binnenkort ook aankaarten bij vriend. Moeten natuurlijk er samen 100% achterstaan.
Enige wat we gebruiken als ac zijn condooms. Aangezien ik slecht ga op hormonen en koperspiraal zie ik niet zitten.
Ik hoop dat jullie mij tips en adviezen kunnen geven.