Overleden met 17 weken - Zwangerschapsforum

Hallo allemaal,
Ik ben net terug van mijn echo en heb te horen gekregen dat mijn kindje is overleden. Ik ben er helemaal kapot van, en nog veel dingen zijn onduidelijk. Heeft er iemand enig idee of ik hem/haar kan begraven, aangeven bij de gemeente enz ? Ik moet ergens deze week gaan bevallen maar wil het liefst eerst alles weten voor ik daar een afspraak voor maak..

Lieve mama,
Verschrikkelijk voor je, wat een verdriet. Ik heb geen tips, ik weet er onvoldoende van.
Ik ben afgelopen zomer met ong. 15 weken gecuretteerd. Niet te vergelijken natuurlijk, maar ik weet wat een pijn het geeft om een kindje te verliezen.
Ik wil je heel veel sterkte toewensen!!!

Liefs!

Wat verschrikkelijk om te horen meis, echt heeel erg. Wil jullie ten eerste heeel veel sterkte wensen

Ik heb dan geen dood kindje gehad maar een gehandicapt kindje waardoor wij met 18 weken de zwangerschap hebben afgebroken.
Tot 24 weken is het kindje niet levensvatbaar dus je bent niet verplicht om het aan te geven bij de gemeente maar het MAG! 
Je mag je kindje in de tuin begraven als je dat zou willen, maar als je een echte begraafplaats wil  weet ik neit of dat kan, maar denk het wel.
Je kunt er ookvoor kiezen je kindje te cremeren (dat hebben wij gedaan) en dan kun je hem/haar thuis bewaren in een urn of uitstrooien!

Als je meer vragen hebt wil ik je die beantwoorden indien ik dat kan.
Nogmaals veel sterkte en neem je tijd na de bevalling om afscheid te nemen van de kleine want het is echt al een mini mensje en door afscheid te nemen zul je het beter kunnen afsluiten en een plek geven

hallo, bedankt voor jullie berichtjes. 
Ik weet ondertussen dat de bevalling voor woensdag zal zijn. We kunnen het (ik zeg het omdat we nog niet weten of het een jongen of meisje is) begraven , zijn we nu ook achter. Ik had alleen wat vragen nog wat betreft de bevalling. Duurt het net zo lang/langer/korter dan de bevalling van een voldragen kindje. Doet het net zo veel pijn ? Wat gebeurd er daarna met het kindje, in het ziekenhuis bedoel ik, voordat je het mee neemt ? BB als jet het moeilijke vragen vind hoef je niet te antwoorden hoor.

Wat fijn dat jullie het kunnen begraven meis.

Ik vind het fijn om andere vrouwen te helpen dus geef graag antwoorden  
Ik heb nooit een kindje voldragen, dus daar kan ik het niet mee vergelijken maar ik kan je zeggen hoelang het duurde etc.

Vanaf het moment dat ik de eerste medicijnen kreeg om de bevalling op te wekken tot de bevalling duurder het 16uur! Ik heb hele heftige weeen gehad, waardoor ik morfine kreeg, maar daarna werkte dit ook niet meer waardoor ik de ruggenprik kreeg. Na de ruggeprik duurde het nog 2 uur tot de bevalling op gang kwam. Toen werden mijn vliezen gebroken en binnen 20min persen kwam de kleine meid eruit. Ik voelde enkel iets eruit vallen, want ik was natuurlijk helemaal verdoofd door de ruggenprik. Dus geen pijn meer.
Toen ze geboren was hebben we gewacht tot de placenta eruit kwam, en deze kwam na een paar minuten. Dan knippen ze de navelstreng door en geven ze de baby aan je. Je mag t kindje vasthouden zo lang je wil, maar houd rekening dat t kindje heeel snel paars wordt omdat het niet meer leeft  wij hebben haar na een klein uurtje weggegeven en ze hebben haar in de koeling gelegd. Daarna moest ik nog naar de OK, want er was een stukje placenta achter gebleven, dus moesten ze deze operatief verwijderen.
De dag erna heb ik de kleine nog vast gehad en ik moet zeggen dat ze weer mooi roze/rood was omdat haar huid door de kou van de koeling weer lichter was geworden.
Ze bewaren de kleine voor je in de koeling tot je het mee naar huis neemt. Hoop dat je hier wat aan hebt. Wens je echt heel veel sterkte, het is niet niks. Probeer steun bij elkaar te zoeke en geniet nog van de momenten dat je de kleine in je armen hebt. En fotos nemen is een goede tip, ik kijk nog elke dag haar fotos terug. 

Ik weet niet hoe het gaat als het zo vroeg wordt geboren maar ik was met 31 weken bevallen van de eerste die toen direct na de geboorte is overleden. Die bevalling duurde van de eerste weeen tot de geboorte ongeveer 8 uur. Waarbij ik nauwelijks pijn had omdat ik maar halve weeen had, uiteindelijk is dat nog een keizersnee geworden. Ze hadden nog hoop hem te redden namelijk. Pas bij mijn 2de die gezond en wel ter wereld is gekomen kwam ik er achter wat weeën waren. Ik heb mijn zoon toen de 3 dagen dat ik in het ziekenhuis was bij mij op de kamer gehad met coldpacks die regelmatig verwisseld werden. Ze hadden hem in een heel mooi rieten mandje gelegd (coldpacks onderin in hydrofiele luier verpakt) wat ik met zijn omslagdoek afdekte. Zo heeft hij de eerste 2 dagen continue op mijn bed naast mij gelegen en de laatste dag op de tafel in de hoek. Dat had ik gedaan om mezelf te dwingen afscheid te gaan nemen. Daarna is hij meegegaan naar huis waar ik hem pas de dag voor de crematie met de begravenisondernemer heb meegegeven. Ik moet zeggen dat mijn zoon tot de laatste dag gelukkig mooi is gebleven. Ik heb hem nog vaak vastgehouden die dagen. Veel foto's gemaakt, de eerste dag samen met de verpleegkundige gewassen. Zelf aangekleed. Ze hadden met afwasbare inkt afdrukken gemaakt van zijn handjes en voetjes zodat we nog iets tastbaars hadden. Ze hadden nog een haarlok willen knippen maar dat was nog niet lang genoeg. En in het ziekenhuis hadden ze ook voor dit soort situaties een fotograaf van http://www.makeamemory.nl
Dat was ook heel fijn.
Ik kan niet anders zeggen als dat de begeleiding in het ziekenhuis heel warm en begripvol was. Ze gingen echt uit van wat voor mij werkte. 
Heel veel sterkte in deze verdrietige periode. Ik hoop dat jij en je familie  de steun krijgen die jullie nodig hebben om hier door te komen. 

Ag wat verschrikkelijk, 31 weken! Hoe zijn jullie daar in godsnaam over heen gekomen? Ik heb het gevoel dat ik hier nooit meer overheen kom. Vooral toen ik het de andere kinderen moest vertellen, mijn zoon is 5 moest verschrikkelijk huilen. En als ik er dan aan denk hoe blij ze waren toen we het ze vertelde breekt mijn hart. Het was zo verschrikkelijk welkom. Het was een gezonde baby, alleen toen ik 12/13 weken was, kreeg ik de 5de ziekte. We wisten dit pas zeker toen ik 15 weken was, door de uitslag van de bloedtest. Iedereen dacht de kans is zo klein dat de baby dat ook krijgt. En al zou het dat ook krijgen hebben we nog genoeg tijd om er iets aan te doen. Gister op de echo was te zien dat er overal vochtophopingen zaten, rond alle organen in het hoofdje, en dus heeft het hartje het opgegeven. Het is waarschijnlijk pas net voor de echo overleden. Mijn jongste dochter is geboren met een ernstige hartafwijking, godzijdank heeft zij alle operaties/complicaties overleefd. Maar door dat alles dat ik nu gewoon, dan moet dit wel een goede zwangerschap worden, want is nou de kans dat je 2 van zulke zwangerschappen hebt. Ik weet niet hoe ik dit moet doen, ik kan dit niet. Ik kan niet slapen, eten, praten. Alleen maar huilen en 80 keer het spijt me zeggen. Ik ben zo bang dat ik me altijd zo zal voelen

Veel praten en jezelf niets verwijten. Je kunt er niets aan doen. Bij mijn zoontje waren de longen niet goed aangelegd, ze konden alleen niet zien hoe erg de schade zou zijn. Ik probeer er vrede mee te hebben met het idee dat hij nu in iedergeval niet lijd onder erge benauwdheid. Al had ik hem natuurlijk veel liever levend bij me gehad. 
Jij kunt er ook niets aan doen dat je de 5de ziekte hebt gekregen. Dus je hoeft geen sorry te zeggen alleen ik mis je. Je zult het altijd in je hart meedragen. De pijn van het verlies zal over tijd slijten, het gemis is blijvend.