Dilemma - Zwangerschapsforum

Hallo allemaal,

Ik zit met een dilemma en dat wilde ik jullie even voorleggen.
Mijn vriend en ik zijn door externe omstandigheden en een kleine vertrouwensbreuk een paar weken uit elkaar geweest na lang wikken en wegen mijn vriend na een time out van een paar weken weer in huis genomen en gezegd dat hij alle spullen terug in de kast mag hangen etc. Echter vorige week heb ik gezegd dat mijn gevoelens er toch niet meer zijn en dat hij weer weg moest vandaag.
Hij is ook weggegaan met de nodige tranen ook van mijn kant en heet gezegd dat hij het idee heeft dat we er niets aan hebben gedaan en dat gevoel niet ineens weg kan zijn. En dat hij het onverantwoord vind ook in verband met ons kindje dat ik hem op straat zet en geen redelijke tijd heb gegeven. Misschien heeft hij gelijk maar ik heb mijn keus gemaakt al weet ik ook wel dat hormonen nu erg meespelen, hij denkt dat ik me door mijn omgeving heb laten beïnvloeden. Ik loop op het einde van mijn zwangerschap (35 weken) en hij is gewoon bij de bevalling heb ik hem ook gezegd, hij wilt ook bij de kraamtijd zijn want we hebben geen ruzie verder. hij zegt als jou omgeving mij niet moet ga ik wel weg als ze op bezoek zijn maar ik moet kunnen binden met ons kindje en wil voor jou kunnen zorgen als de kraamhulp weg is. heeft hij gelijk en is dat redelijk?
Hij wilt een band opbouwen met ons kindje en er voor mij zijn, hij wilt ook weten hoe kindje 's nachts is en er niet maar een paar uur per dag zijn.
Weet niet zo goed wat ik met de situatie moet, weet alleen dat teveel onrust nu slecht is voor mij en ons kindje, we hebben geen ruzie en misschien heeft hij ergens gelijk dat we er nu niets aan hebben gedaan maar ik moet nu eerst aan ons kindje denken. Heb gezegd dat hij bij alle controles nog mag zijn en ook bij de bevalling is maar zit met een dilemma. Hij zegt ook dat hij voor me wilt zorgen nu maar weet niet meer wat ik moet mijn omgeving accepteert hem sinds een maand niet meer daarvoor wel.

@Karlijn,

Meissie wat een nare situatie.
allereerst knap dat je dit met ons wilt delen.
Wat je zou kunnen doen is nagaan of je echt niet
beinvloed bent door je omgeving en zo nee
wat wil je dan nog van je ex- partner.
Heb je het idee dat al je gevoelens weg zijn??
Schrijf alles op voor jezelf wat je wil..
Laat je niet beinvloeden door anderen
kies voor jezelf en je gezin..
Sterkte..Ju

Dank je MavanMi,

Ik denk wel dat het me beïnvloed want vrienden en familie zijn erg belangrijk voor me.
Dat krijg ik natuurlijk ook terug van mijn partner, dat ik hun plaats boven hem. Misschien ben ik ook wel bang ze kwijt te raken. Maar toen ik hem terug nam was ik daar zeker van en een week later vertelde ik hem dat mijn gevoelens weg waren. Dat is inderdaad wel erg gek en zeker als ze samen een kindje krijgt.

Heb al gezegd dat ik wil dat de bevalling van ons samen is.
Maar de kraamtijd weet ik niet, hij vind dat ik hem niet zo na de bevalling weer op straat kan zetten en vind dat hij erbij hoort te zijn ook omdat er geen ruzie is. Ik zit in twijfel gezien mijn vrienden en familie.

@Karlijn,

Eigenlijk is hier hetzelfde gaande alleen Andersom zijn familie kotst mij uit heb me heel lang op de 80ste plaatst gevoeld.. Hij heeft nu pas door hoe afhankelijk zijn familie van negativiteit is alleen het heeft hem bijna zijn relatie met mij gekost aangezien ik het niet langer pik ik heb het veel te lang toegestaan dat zijn familie en vrienden belangrijker waren dan ik..

Kijk goed na je gevoel dat je hem leerde kennen en dat je familie en vrienden hem nog accepteerde.. Is je gevoel echt weg....Of zoals je zegt door middel van beïnvloeding van familie en vrienden Let wel zij gaan naar huis en jij bent straks alleen met je kleintje..

Ik woon naast familie van mijn partner zij nemen het niet zo nauw met ruimte en in het begin je wilt het niet weten wat een gesodemieter er sliep zowat de hele familie in bed,,, bij wijze van spreken..
Bedenk echt goed wat je doet dit levert ook stress op meissie

Succes en laat maar weten wat je gaat doen als je dat wilt natuurlijk..
Ik reageer wel soms wat later maar ik kijk echt wel even..

Groetjes Ju

Het vervelende is dat er wel een vertrouwensbreuk tussen hem en mij is maar daar was overheen te komen. Mijn vriend zegt ook steeds nu dat iemand voor me moet zorgen s avonds en s nachts de eerste periode en dat hij die persoon moet zijn. Hij vind dat ik mijn beslissing uit had moeten stellen tot na de bevalling. Het is heel gek maar ik weet dat hij helemaal overstuur is door alles is hij afgelopen dagen 8 kilo afgevallen en continu in tranen. Toen ik hem leerde kennen en tot aan halverwege deze maand accepteerde iedereen in de familie hem.

@Karlijn,

Kan je eroverheen komen of is het iets heel erg gebeurt
Hoe lang ga je met deze man en wonen jullie al samen?
Of had hij zijn eigen woonplek?? Ik hoop eerlijk gezegd dat jullie eruit kunnen komen
samen....

Gr Ju of terwijl mavanmi

Hij had niet zijn eigen woonplek, hij was aan het zoeken en heb gezegd dat ik met hem wilde samenwonen, nu inmiddels 10 maanden zijn snel zwanger geworden omdat we dat ook samen echt wilde.

Vertrouwen moet terugkomen maar dat kan herstellen.
Ik heb gezegd dat mijn gevoel weg is maar dat kan niet in een paar dagen zeker niet als ik hem een week ervoor heb teruggenomen.

Maar probleem is nu vooral de kraamtijd, wat zou jij daarmee doen, hij zegt je wilt me bij de bevalling ik vind dat ik ook bij de kraamtijd hoor voor ons kindje en voor mij om voor mij te zorgen.

Hij stuurt me net dit:

Als de tijd even stil kon staan, en het lot met mij was begaan.
Dan waren wij nog thuis, dicht bij elkaar.
En is alles wat nu gebeurd is slechts een pagina die zwart gekleurd is maar we vechten ervoor voor elkaar voor ons kindje, ons allebei. Ik kijk nu opzij en heb geen zicht op mijn leven wat verstoort is en mijn schreeuw die niet gehoord is door jou voor ons gezin, en ons allebei. Ik denk alleen aan zijn hartslag die ons verbind, de namen van jullie die ik voor altijd in mijn hart heb geprint. Onze liefde is uniek en niet gewoon en onze harten kloppen synchroon, we zijn nu even niet samen maar we weten zo hoort het niet, dit is niet gewoon.

Sorry maar nu breekt mijn muur ook even af.

@Karlijn,

Ja meis een man in het nauw maakt rare sprongen...
Ik heb die van mij de wacht ook wel aan gezegd maar onze liefde voor elkaar
is sterk sterker dan die familie en vrienden...
Hij schrijft recht uit zijn hart....

Denk maar na hoe jij het zou vinden in zijn situatie!!!!


Gr MavanMi

@MavanMi

De liefde was eerst sterker en toen nam ik hem terug, een week later heb ik gepraat met omgeving van mij die hem al niet moesten en toen gezegd dat gevoel weg was.

Wat zou jij doen met de kraamtijd?
Ik zal eens kijken hoe ik het zou voelen in zijn situatie.
Hij zegt dat ik me afsluit om zo te proberen de beslissing goed te praten en hij is bang dat ik na de bevalling inzie dat het fout is. Hij heeft de focus erg liggen op beste voor het kindje en dat is altijd in een gezin met papa en mama zeker als er geen ruzie is.

Ligt aan de reden van de vertrouwensbreuk, het is wel zo heftig geweest dat hij moest wieberen.

Familie en vrienden is heel leuk, ik heb zelf ook een hele goede band met mijn familie en ik vind hun belangerijk, maar ze moeten zich wel aanpassen aan mij beslissingen. Ik vind dat een adviserende rol daarbij gepast is. Zij horen klaar voor je te staan, zoals jij dat doet voor hun. En aan het eind van de dag zien ze je graag gelukkig.

Ik zou qua kraamtijd er wel rekening mee houden dat het heel zwaar kan zijn. Ik heb zelf veel last gehad van kraamtranen en een postnatrale depressie. Terwijl in mijn situatie er niets aan de hand is. Moederschap heeft mij overvallen. Niet alleen hoe mooi het was, maar ook een besef van hoe veel verantwoordelijkheid er is. En ik denk dat de liefde van een ouder onvoorwaardelijk is en het beste voor een kind is zo klein in de eerste plaats de moeder, maar direct erachter de vader. Dus ik zou hem absoluut hierbij zoveel mogelijk betrekken en met hechtingen is het ook fijn dat iemand anders er snachts uit gaat. Ik zou het doen, ook al slaapt hij op de bank.

Liefs Suzanne

Suzanne

Hij zei zelf al desnoods slaap ik op de bank maar ik hoor erbij.
De vertrouwensbreuk was niet zo ernstig maar moest aan gewerkt worden.
Heb hem terug genomen in huis en na 4 dagen gezegd dat gevoel weg was, dat is misschien niet helemaal eerlijk.

Hij vind dat hij er voor mij en ons kindje moet zijn.

Ik zou hem wel nog een kans geven en als je hem niet 'trekt' dan kun je hem altijd weer weg sturen.

Ja maar dan stuur ik hem voor de derde keer weg is ook wel cru.
Het is zelfs afgelopen dagen zo geweest dat we gewoon tegen elkaar aansliepen en dat hij intens lief was voor me. Hij wilt zo graag dat het goedkomt.

@Karlijn,

De wacht aangezegd ik bedoel daarmee dat ik heb gesteld dat we in relatie therapie gaan anders zet ik een punt achter de relatie. en we willen verhuizen.. We zitten in relatie therapie en het gaat al iets beter maar we zijn er nog niet.
Ik hoop dat je je vriend ex nog een kans wil geven..
Sterkte en liefs MavanMi

Sorry inwendig moet ik even lachen, omdat alleen een vrouw een man zo gek kan maken hahaha en hem zonder gevoel of schuldgevoel 3 keer kan wegsturen.  

Ik heb zo'n gevoel dat jullie er samen wel uitkomen!

Suzanne, hoezo lachen?Waarom denk je dat we er wel uitkomen? 
Hoe zou jij dit aanpakken want heb vandaag meteen weer tegen familie en vrienden gezegd dat hij weg is en dat het over is tussen ons want ze steunen me wel

Ten eerst noem je hem in het hele forum nog steeds 'mijn vriend', ten tweede je noemt zijn manier van gevoelens uiten 'intens lief'. Ik wil je wel iets meer over mijn postnatrale depressie vertellen, in de begin periode na de bevalling. Was ik intens boos op mijn man, er waren ook een paar dingen voor gevallen.  Maar ik weet dat als je zwanger bent wil je dit niet horen. Maar hormonen doen iets raars met je. Dingen die je fijn en leuk vind aan iemand die vind je dan misschien wel vervelend en complex. Mijn gevoelens kwamen uit een lage waardegevoel naar mezelf. Ik wil niet zeggen dat jij hier last van hebt, ik probeer uit te leggen dat hormonen echt iets heel gecompliceerds is.
Daarnaast praat je veel met mensen die hem al niet mogen en dus nooit eerlijk tegen jou zouden zeggen als hij wel de beste keuze is of als jij nu wel heel radicaal bezig bent. Mensen mogen nooit iemand van de een op de andere dag niet. Jij gaf aan wat er gebeurde en dat bevestigde misschien wel precies hoe ze 'stiekem' over hem dachten.
Praat eens met mensen die hem wel mogen of objectief durven te zijn, ook naar jou.

Mensen die hem wel mogen zijn niet objectief zei ik tegen hem maar dat is natuurlijk niet eerlijk want andersom zijn mensen met wie ik praat ook niet objectief. Hij heeft gezegd dat we samen met relatietherapeut moeten praten en anders ik alleen omdat het een onafhankelijke derde is. Maar ik weet niet zo goed wat ik moet hormonen doen gekke dingen met je, hij heeft gezegd dat ik misschien na de bevalling of tijdens ineens het gevoel terug heb omdat het zo intens is dat samen te doen en kan hem niet na de bevalling natuurlijk meteen weer buiten zetten of weg laten gaan.

Het is ingewikkeld.
Hij gaat helemaal voor mij en ons en ik heb het gevoel of ik hem als een stuk vuil behandel soms, ook door hem zo buiten te zetten en te zeggen ik weet niet hoe en wat met de kraamtijd daar moet ik over nadenken. had gezegd wilt je niet 10 dagen hier, hij zegt dan ; wat heb ik je misdaan dat je me dat ontneemt, en dat is dan meteen het punt hij heeft me niets misdaan!

Hij moet snappen dat het geen straf is, maar dat jij nu even niet anders kan. Hij moet je ruimte geven en niet verstikken. Dat is het probleem met die rot hormonen.. Je bent nu jezelf niet!

Ik zou de bevalling doen zoals jij dat wil. Hij hoeft ook niet in je beeld te staan. Veel vrouwen doen het met hun moeder en de man is in dezelfde ruimte maar zit achter haar of zoals mijn man tot de persweeen boekjes te lezen op een stoel ernaast. (vond ik fijn, met de persweeen heb ik zijn duim blauwgeknepen van de persdrang haha)

De kraamtijd tuurlijk wil jij die niet eens afnemen van hem, maar je bent nu ook al moeder en je weet ook dat je rust wil in huis. Ook al is er geen ruzie, je hoeft hem ook niet weg te sturen, maar je kunt ook gewoon zeggen, oke je mag blijven, maar als het mij teveel word dat moet je maar even een rondje gaan lopen of mij even met rust laten. Hij wil gewoon weten dat hij weer terug mag komen. Er is ook nog een kraamverzorgende en die is er voor jou en daar kun je ook afspraken mee maken. Die dames zijn heel pittig!

Liefs xxx

Wat een onzin   wees eens  duidelijk ipv  omheen draaien   je heb een gezin  die komt op 1
de rest  moet nu in de rij..

Lastige is ook gewoon dat ik weet dat mijn ouders en vrienden niet komen als hij er is en niet normaal tegen hem zouden doen, hij vind dat ik hem moet verdedigen en dat moet eisen van ouders en vrienden omdat die mijn wens zouden moeten respecteren. 

Hij zei ook ; na de eerste dagen zijn ze weer in hun eigen huis, met hun eigen partner in bed en dan ben jij alleen zonder mij en dat wil je diep in je hart ook niet. Het gaat om ons gezin en niet om de rest hoe belangrijk ze ook voor je zijn

Dat kwam wel even binnen

Karlijn ik heb het hele verhaal zitten lezen en eigenlijk lees ik in al je berichten hoe graag je wilt dat hij gewoon bij je is maar volgens mij durf je het niet aan om je familie.
Ik snap dat echt wel hoor want mijn mannetje weet heel goed dat niks boven mijn familie gaat. Maar als er in onze relatie iets gebeurt en ik ben zelf in staat om hem dat te vergeven dan verwacht ik van mijn familie ook dat ze dat doen. Ik vind namelijk gewoon dat ze geen recht hebben om kwaad te zijn over iets waar jij je wel overheen zou kunnen zetten.
Het is een moeilijke tijd om nu over dingen na te gaan denken want als je hem nu aan de kant zet en je bedankt na de kraamtijd dat het misschien toch goed kan komen tussen jullie. Dan heb je als gezin wel een heel belangrijke periode gemist samen!
Ik zou als ik jou was eens een goed gesprek hebben met je familie. Vertellen hoe jij je nu voelt en dat je hem wilt vergeven en vertrouwen in hem terug wilt krijgen. En zeg ze maar dat je wilt dat zij dat ook doen, omdat jij dat ook kan.
Daarbij vind ik dat een bevalling en kraamtijd iets van jou is (en van je vriend). Daar heeft iedereen zich aan aan te passen, of ze dat nou leuk vinden of niet!
Heb je geen account? Ik had je anders even een prive berichtje willen sturen met wat voorbeelden van mijn eigen familie die ik liever niet hier op internet zet.
Heel veel succes en ik hoop voor je kindje dat je voor je gezin gaat en dat je familie dat ook voor jou over heeft.
Liefs

Hallo karlijn,

ik heb je verhaal ook even zitten meelezen... en ben het ook wel eens met de andere meiden... Volgens mij is dit nog lang niet over en houden jullie nog heel veel van elkaar!
Ik weet zelf hoe moeilijk het is al je ouders, Familie die voor jou het alles belangrijkste zijn je vriend niet accepteren! Hebben ze bij mijn relatie ook niet gedaan en heb daar ontzettend mee geworsteld en me verschrikkelijk gevoeld! Je familie kan en mag je niet voor een keuze zetten en hebben al helemaal niks te willen! Jij bepaalt en het is jullie leven! Ik wou mijn relatie ook opzeggen voor mijn familie! en god dank heb ik het niet gedaan! het is niet makkelijk, maar hier is het ook goed gekomen! Zeker nu jullie elkaar toch hard nodig hebben in deze mooie en bijzondere tijd! Het komt op mij over dat je vriend echt voor je wil gaan!
jij hoeft je niet aan te passen aan je familie!! je familie zich aan jullie! Ik zou er duidelijk in zijn en niet met je gevoel laten sollen door je familie en vrienden! Ik heb dat ook te lang gedaan en iedereen praatte op me in! totdat ik er genoeg van had! Vecht voor je gezin en zoek het samen uit! Schijt aan andere!!!!!! Het is jou en je gezin!

succes meid! liefs lynn

@Karlijn,

Ik snap heel goed wat er door je vriend heengaat hij voelt zich alleen tov heel veel familieleden en vrienden die een front vormen tegen hem.
Ja je zult zelf moeten beslissen wil je verder dan ga je verder met hem en zo niet dan helemaal afsluiten en niet aan het lijntje houden meer..

Sterkte met je beslissing

Ik denk echt dat het hormonen zijn en ik verwacht dat alles goed komt.

Net zoals hij zegt, aan het eind van de dag moet je bij degene zijn van wie jij houdt en niet wie jouw vrienden/familie goedkeurd.

Heb hem gezegd dat ik voor mezelf even afstand moet nemen nadat ik hem net helemaal in tranen aan de telefoon had, onrust en stress is niet goed voor het kindje en voor mij. Hij is bang er niet op tijd te kunnen zijn als er wat is. Hij is bang tijd met kindje en mij te missen en hij is heel erg bang dat dit niet echt mijn keus is maar toch hormonen en invloed van de omgeving.

Die brief moet je alleen lezen als je dat wil, maar je hoeft hem niet te lezen. En het moment moet je zelf kiezen, als je het al wilt.

Het enige wat ik wel tegen hem zou willen zeggen als ik hem zou kennen is, dat hij moet ophouden met jou te bestoken met informatie en gevoelens. Want hij wil zo graag dat jij het snapt (ofzo). Ik denk dat jij het allang weet wat hij wil!!

Hij bestookt me niet met zijn gevoelens hoor hij liet gewoon merken wat het met hem doet, vind ik ook niet zo gek want gaat natuurlijk ook om zijn gevoel het is niet zo dat alleen ik tel en alleen ik belangrijk ben in het verhaal. Hij wilt het beste voor het kindje en ons als gezin maar het kindje op 1 en vind dat we daar over moeten praten en dat we grote beslissingen nu moeten uitstellen zoals het al dan niet uit elkaar gaan.

De brief lees ik ook echt wel want wil wel weten hoe hij erin staat en erover denkt het idee van een brief is niet eens zo gek want dan kan je rustig dingen neerzetten en goed verwoorden.