Hoi Jolene,
Ik heb op mijn 18e met 37 weken zwangerschap een keizersnede gehad van een tweeling ivm zwangerschapsvergiftiging.
Het is eigenlijk niet heel anders dan een keizersnede van één kindje.
in mijn geval ging het zo: ( is wel al 9 jaar geleden )
Je krijgt een paar uur van te voren een katheter dan wordt je naar de uitslaapkamer gebracht ( waar je ook komt als je kleintjes geboren zijn ) voor de ruggenprik en je infuus, ze meten eerst je bloeddruk, dus je niet te druk maken want bij mij duurde het even voordat ik geholpen werd omdat mijn bloeddruk veel te hoog was!
De ruggenprik was ik erg bang voor maar viel op zich ook wel mee niet heel veel pijn ofzo, gewoon goed luisteren wat ze zeggen dan komt het allemaal goed!
Als je je ruggenprik gehad hebt rijden ze je naar de operatiekamer daar aangekomen was ik heel slim vergeten mijn onderbroek uit te trekken en omdat je helemaal niet meer kan bewegen van onderen hebben ze met zijn 4e mijn onderbroek moeten uittrekken hihi dus niet vergeten!
Op de operatietafel word je goed in de gaten gehouden met hartslagmeters aan je ene arm en je infuus aan je andere arm.
Er mag iemand bij zijn je man/vriend bv.
Er mogen wel foto's gemaakt worden niet gefilmd
Eigenlijk gaat het dan heel snel de arts zegt dat hij gaat beginnen je voelt helemaal niks alleen een beetje getrek in je buik (niet pijnlijk eerder grappig) en voordat je het weet liggen je wondertjes in je armen!
Dan gaan ze kijken naar de baby's bij mij 1 voor 1 zodat je even één baby bij je hebt terwijl ze jou hechten. Bij mij moesten de baby's daarna even de couveuse in en werd ik naar de uitslaapkamer gebracht om bij te komen ( ik hoor soms ook dat je de baby's tegenwoordig mee kan nemen daar naar toe, in sommige ziekenhuizen ) ik viel eventjes weg elke keer en na een uurtje wou ik natuurlijk naar mijn kinderen toe dus ik vroeg of ik naar boven mocht, dan kijken ze met een soort van flesje tegen je middel of je al gevoel terug hebt en als je dat hebt mag je naar boven, naar je baby's!
Vraag wel als je borstvoeding wilt geven om zo snel mogelijk aan te leggen want dat waren ze bij mij vergeten en ging daarna erg moeilijk!
De pijn daarna is op zich wel uit te houden na twee paracetamolletjes bij mij dan!
Het bloedverlies bij mij viel heel erg mee! Was ook niet heel erg lang ongesteld daarna!
Ik liep ook na twee dagen alweer wel met trekkende pijn bij mijn wond en angstig natuurlijk ik liep gebogen zeg maar, nou moet ik wel zeggen dat ze mij erg snel vonden in het ziekenhuis denk ook dat dat met de leeftijd te maken heeft gehad... Niet iedereen is hetzelfde natuurlijk!
Ik mocht de derde dag naar huis maar mocht ook nog blijven omdat mijn kindjes nog niet mee mochten naar huis. Na een tijdje komt de verloskundige thuis de hechtingen eruit halen, was ik heel erg bang voor maar viel me hartstikke mee!! Je voelt het eigenlijk niet eens!
Nou heel verhaal, hoop dat je er wat aan hebt!
Succes dalijk met de tweeling en sterkte de laatste loodjes!
Groetjes Johanna.
Reageren
Quote
Wijzigen