zwanger van voorvocht?? - Zwangerschapsforum

We hebben gepraat en ook met mijn stiefvader erbij over wat de consequenties zullen zijn van houden of weghalen. Mijn moeder heeft het er echt moeilijk mee. Ze denkt dat ik ongelukkig ga worden als ik het houd.

Dat denk ik ook, gezien je leeftijd. 
Zoek een verloskundige en praat met haar, zij kan je vertellen hoe ver je bent en wat de mogelijkheden zijn.
Weghalen stelt nu (lichamelijk in ieder geval) nog niks voor.

Mariekexx het is natuurlijk geheel je eigen keuze 
Die je maakt maar je kunt er ook later heel moeilijk mee krijgen dat je het weg hebt laten halen. 
daarbij zeggen mensen vaak zo makkelijk het stelt nu nog niets voor 
Maar het staat al vast dat het gaat groeien tot een mensje als je het zou houden
En dus is het eigenlijk wel al iets hoe kleim ook.
Wij beslissen eigenlijk over het leven van een embryo 
Of het mag leven of niet .
Ik zelf persoonlijk vind het hard om te beslissen dat iets van mij een stukje van mij en mijn man
Wat bij mij is gekomen hoe klein ook het zit er wel
Om het recht op een leven in mijn buik te ontnemen.
Maar met alle respect voor wat je ook kiest
Ik zou eens gaan kijken naar YouTube en dan in tikken abortus dan zie je verschillende kanten van het weg laten halen. 
Neem alsjeblieft geen over naaste beslissingen.

en hier in Nederland mogen ze geloof ik nog met 9 weken weg laten halen 
Terwijl de foetus pijn voelt ervan 
De foetus voelt dan al alles
Elk stukje wat word verwijderd voelt het kindje
Zo hard verscheurend.  Heb het ooit op een filmpje gezien .ik dacht dat ik stikte zo erg
Maar goed dat is met 9 weken .
Maar kijk maar eens naar YouTube en abortus .
Strekte met je beslissing

als ik ook jou leefdtijd had zal ik het ook niet weg laten halen . Ook mijn moeder zal zeggen dat ik het niet weg moet laten halen ondanks dat ze er eerst niet blij mee zal wezen . 

En als je een beedje na had gedacht dat wist je dat je van onveilige sex kans hebt op zwangerschap . Als je nu wel of niet zwanger wilt worden . Dat is mijn mening .

Veel succes met beslissen.
Maar even 1 ding zoek niet op youtube naar abortus. Vooral het tegenkamp zet er graag filmpjes op van hoe alles t werk gaat. Bespaar jezelf die. Jullie moeten doen wat voor jullie goed voelt en om tot die beslissing te komen heb je die vreselijke filmpjes niet nodig.

Ik kan me beide mogelijkheden in jouw geval voorstellen. Ook als 16 jarige kan je een gelukkig gezin worden maar het zal niet altijd even makkelijk worden. Mijn ouders waren ook tieners toen ik werd geboren. Ook dat was opgepland maar ze zijn nu 30 jaar na dato nog steeds samen. Ik heb een goede jeugd gehad. Maar ik denk wel eens nu ik zelf moeder ben, dat het ook wel erg zwaar geweest moet zijn. Ik denk dat een goed sociaal vangnet ook erg belangrijk is als je besluit om te zwangerschap niet af te breken.
Succes in ieder geval

Kies zeker niet te snel. Maar neem de juiste beslissingen qua al het andere om de beste start voor jullie allemaal te creëeren die maar mogelijk is. Hoe is je moeder er nu onder? En zijn je vriend en moeder nog langs geweest?

Michaela bij mij is t anders verlopen 
Er werd op 22 april 2014 een ma geconstateerd van 9 weken 2 dagen..
En ik moest er over nadenken.
Ik had de pech dat er allemaal dagen tussen zaten met de feestdagen op 
4 mei 2014 klein beetje bloed tot 5 mei 2014 toen knapte dus de vruchtzak en t bleef maar stromen van 12:00 uur smiddags tot 18 uur savonds ik 
Ben uiteindelijk naar t ziekenhuis gegaan mijn bloedwaardes waren niet goed.. Ik had heel veel bloed verloren.

Uiteindelijk als nog gecurreteerd 
Het was een hel  

Michaela voor iedere vrouw is t anders..

Amy en Flipje ik hoop ook dat ze wijs beslist en vooral doet wat goed bij haar past.. 

Ik hoop ook echt dat je wijs beslist meis... Liefs

Ik heb het ook niet over een voor en nasleep, niet over de emotionele achtbaan.
Ik zei alleen dat ik de curretage een fluitje van een cent vond..

Dan ben je vast een van de weinige die een curretage zo makkelijk vind.
Curretage is een hel op zich, ook zonder de emoties.

Hoi, ik ben 18 en 3 maanden geleden bevallen. 1 januari 2015 heb ik een miskraam gekregen van een tweeling . Ik begon te bloeden om 12u en savonds kreeg ik hele erge krampen. Ik ben naar de spoed gegaan toen bleek dat de hartjes niet meer klopten. Heel heftig. Ik bleek toen al 11 weken zwanger te zijn. De dag erna savonds dus 2 januari kwam de eerste en de volgende ochtend de 2de. Geloof me ik heb het lichamelijk heel zwaar gehad. Hele erge krampen niet kunnen slapen van de pijn. Heel erg veel bloedverlies. Dat is alleen lichamelijk. Vergeet niet dat bij een abortus je een schuld gevoel kan krijgen dat je een mensje wat net zoveel recht van leven heeft als jij je de kans niet geeft. Ik heb zoiets als je het niet wilt om wat voor reden dan ook want dat kan. Stel het ter adoptie want er zijn heel veel mensen die wel willen en het niet kunnen. Dat vind ik al erg genoeg. Die mensen zullen je daarom ontzettend dankbaar zijn. Het is emotioneel zwaar maar geloof me dat is een miskraam of abortus ook.
Ik zelf ben jong moeder en het is zwaar omdat mijn vriend veel weg is voor werk maar dat heb je ook als je 30 bent. Ik hoorde vaak genoeg oh je bent 18 dan kan je geen goede moeder zijn. Daar ben ik het niet mee eens. Ik heb een stabiele relatie, we hebben een huis. We hebben het financieel goed. Ik zal mijn kindje alles geven wat ze nodig heeft. Ik weet er zijn gevallen waarbij het niet zo is maar dat betekent niet dat ze allemaal zo zijn
Groetjes

Een curretage is echt niet niks! Al scheelt het of je onder narcose bent of niet, heb zelf een curretage gehad zonder verdoving en dat deed verschrikkelijk veel pijn.

Vind dat bij een hoop reacties er naar voren komt dat het laten beeindigen van de zwangerschap per definitie slecht is, en dat je daar vrijwel altijd spijt van krijgt. Dit hoeft echt niet zo te zijn. 
Bedenk goed wat je wilt, alleen dan kun je vrede hebben met de keuze die je maakt, want ook een kind houden of opgeven voor adoptie zijn hele heftige dingen, waar je ook achteraf spijt van kan krijgen.

Succes meid! Laat je door niemand iets wijs maken.

Meiden ze heeft besloten het te houden... het is alleen dat ze het moet laten bezinken bij der moeder wat voor elke moeder natuurlijk zwaar is als ze zo jong zwanger worden...
Mijn moeder vond het ook heel heel zwaar en was ook heel boos en ik ben 23 en over iets meer als een half uur zit ik op 34 weken en ik heb spijt van wat ik zelf heb gedaan maar ik ga er een mooi klein mannetje door krijgen... De 9 maanden die je heb zijn op deze leeftijden de maanden die je door moet komen om zeker te zijn van je keuze dat heb je niet in een dag of 2 gedaan...

En ook ik zou nooit hebben kunnen kiezen om een klein mensje met een kloppend hartje weg te laten halen wat mensen ook zeiden... het is een automatisme om meteen de beslissing te maken het te houden hoe jong ook...
Het komt goed met haar Hoe jong ze ook is... niemand hoeft der te vertellen een keuze te maken want die heeft ze gemaakt toen ze wist dat ze zwanger was het was de angst het te vertellen aan der moeder en das ook gebeurd

spannend , ben je zwanger of niet ??

23 is toch niet jong tamara.  Ik was ook 23 getrouwd enz enz .waarom heb je het als zo jong ervaren ?Lieve groet Nicole

Ik was 22 bij mijn eerste
Maar mijn moeder vind het ook jong
In de zin van je begint net 
We woonden nog bij mijn ouders in 
We werkte wel alle twee 
voordeel daarvan veel hulp gehad van mijn moeder
Deed heel veel met mijn dochtertje
Alsof het haar eigen kind was .
Maar ik wil eigenlijk zeggen het is maar net waar je staat op je 23 ste geestelijk .
Ik heb nu meer de rust en het geduld met mijn meisjes
Maar mischien een ander van 22 had dat op die leeftijd al gehad? 
dat is zo persoonlijk.
Ervaart idereen weer anders denk ik

Ik denk dat het bij elke leeftijd wennen is aan alles wat komen gaat. 
En idd de 1 is 18 en is een stuk volwassener dan de ander, je verleden heeft daar ook deels mee te maken vindt ik.
Maar 16 is pittig lijkt mij, iedereen kent wel dat programma van teen mom etc op MTV toch.
Veel jongeren daarin ook meestal 16 of net iets ouder, hadden hun leven waarschijnlijk ook anders gezien, maar dat zegt niet dat je het niet kan ! Het komt vast goed met der!

Nicole ik woon nog thuis had net aan 4 maanden relatie en met 6 maanden relatie was het klaar tussen hem en mij en nu word ik dus alleen staande moeder en jaahh het is jong... ik had nog zoveel kunnen doen maar ben toch 34 weken zwanger nu

Ahh zo.. 
Ja dan leef je nog in een hele situatie als ik destijds. 
Ach en met een kleintje kam je ook nog heel veel van het leven genieten maar dan op een andere manier tamara.  Straks het eerste lachje enz enz.  Ook heel bijzonder allemaal.  Succes tamara komt goed.

Jaahh komt allemaal wel goed haha ik kan niet wachten tot ie komt... Hij mag over 3 weken komen... Hoop ook dat het zo is

Haha ja wachten duurt lang.. tussen 37 en 41 weken komt het meis blijft echt niet zitten

Jaahh komt wel goed maar ik kan gewoon niet wachten ik wil zien of ie op mij of m'n ex lijkt haha

Heeii sorry dat ik nu pas weer reageer,
iedereen wil dat ik het laat weghalen. Maar elke keer als ik daaraan denk moet ik huilen. Ik wil dat echt niet.
Mijn moeder en stiefvader verzinnen steeds allemaal dingen om het te laten weghalen, waardoor ik me bij allebei de keuzes heel erg schuldig zou gaan voelen. Want mijn moeder en stiefvader hebben een eigen kantoor en ze zeggen dat het failliet gaat als ik het houd omdat ze dan of opvang moeten betalen of mijn moeder moet minder gaan werken. Ik denk niet dat ze failliet gaan want het bedrijf loopt heel erg goed en we leven nu best ruim. Ik weet zeker dat mijn moeder haar kind wel zou houden als ze nu per ongeluk zwanger zou raken. En dat ze daar alles aan zou doen. Waarom dan niet bij haar kleinkind? Ik vind het heel erg jammer dat ze steeds allerlei negatieve dingen bedenken om het te houden en geen 1 positieve.
Ik wil het gewoon echt niet laten weghalen, ik kan dat niet. Ik krijg dat echt niet over mijn hart ik lig de hele tijd te huilen daarover. Ik zou daar zo'n spijt van gaan krijgen.
Alleen als ik het houd voel ik me schuldig tegenover mijn moeder omdat ze dan misschien opvang moet betalen.

https://www.gezondheidsplein.nl/dossiers/tienerzwangerschappen-en-tienermoeders/welke-financiele-regelingen-zijn-er-voor-tienermoeders/item43827
Kijk eens met je moeder op deze site. En ga samen naar maatschappelijk werk ofzo die jullie kunnen helpen. 

Als je alles echt goed overwogen hebt en voor 100% zeker weet dat je het wilt houden. Zal je dat duidelijk moeten maken en met deze regelingen misschien toch een goed bestaan op kunnen bouwen voor jou en je kind. Moeilijk word het sowieso maar misschien lukt het je hiermee om naar school te gaan enz. Je kan zoals je leest opvang toeslag een tieneruitkering enz krijgen. Je kindje kan dan naar bijvoorbeeld een gastouder terwijl jij naar school gaat. En kan je eventueel in avonden een bijbaantje nemen. En in hoever kan je vriend een rol spelen in financiën? Die is er ook nog toch? En mede verantwoordelijk

Waarom zouden zij de opvang moeten betalen? Als jij een opleiding volgt kun je ook in aanmerking komen voor kinderopvangtoeslag. Ook als je dus nog geen 18 jaar bent. Ik heb even snel een proefberekening gemaakt. Ervan uitgaande dat je geen toeslagpartner hebt. Je kunt maximaal 230 uur per maand afnemen. Stel je doet dat met een uurtarief van 6.42 betalen en je inkomen is 0 euro( stufi, kinderbijslag en toeslagen tellen niet mee bij berekening van toetsingsinkomen) dan zou je 1373 euro aan toeslag krijgen en per maand dus maar 103 euro betalen aan de opvang.
Ook kun je recht hebben op kindgebonden budget.
Kijk maar eens op de site van de belastingdienst. Heb je ook al eens gekeken op de site tienermoeders.nl? Daar staat ook veel praktische info als je kindje wil houden qua financiën en mogelijkheden.

ik zou zo snel mogelijk hulp zoeken meis, je niet laten dwingen tot abortus als je dit niet wil.
Wat vinden je vriend en zijn ouders?

Flipje, bedankt voor die link!!

ik heb het niet echt overwogen ofzo wat het beste is. Maar er zijn vast ook leuke kanten aan jong moeder zijn. Mijn gevoel zegt gewoon dat ik het moet laten komen en dat alles goed komt.
Krijg je dan eigenlijk wel kinderopvang toeslag als je in een huis woont waar genoeg inkomen is om het zonder toeslag te betalen? Want mijn moeder zegt dat zij geen rechr heeft op die toeslag. En aangezien ik daar in huis woon zou ik daar ook geen recht op hebben omdat hun het kunnen betalen. Daarom zei ik ook dat hun het dan zouden moeten betalen.
ik laat mij ook niet dwingen, maar het lijkt wel alsof ze me proberen te hersenspoelen ofzo. Maar ik laat t niet weghalen.
Steeds als se tegen mij praten denk ik bijna dar t misschien wel beter is maar dan moet ik gelijk huilen. En als ik dan weer alleen ben weet ik weer zeker dar ik het absoluut niet wil laten weghalen

https://www.gezondheidsplein.nl/dossiers/tienerzwangerschappen-en-tienermoeders/tips-voor-ouders-van-tienermoeders/item43831

Deze link misschien wat voor je moeder. Kijk op de site maak afsraken met instanties die je kunnen voorlichten. Onderneem stappen!!! Als je het kindje wilt houden laat dan aan je moeder zien dat je zelfstandig kan handelen en actie onderneemt. Laat zien dat je er voor staat. Alles wat wij vinden op internet en je aan tips geven kan jij ook vinden en uitzoeken. Kom op, kom van ke slaapkamer af en actie meid!! Maak jezelf en je omgeving trots

Ook als je thuis woont gelden deze regelingen

Bellen is idd een goed idee, dat ga ik morgen doen want van al die info op internet snap ik geen snars. En als ik bel schrijf ik wel gewoon alles op zodat ik het onthoud.

Nee ze zijn niet getrouwd. En al mijn familie woont een stuk verder weg dus dat is ook niet echt een optie waarschijnlijk