Wat gek he!! Dan komt het ineens zo dichtbij. Misschien werkt het ook mee dat je het jezelf dan al hebt opgelegd ofzo. Dan heb je het gevoel van: 'ik heb het besloten dus nu moet het ook' en dat je daardoor dan paniekerig wordt. (Ik vind de bevalling trouwens ook echt het allerengste wat er maar is).
Maargoed ik denk inderdaad ook dat deze angst en paniek er wel een beetje bij horen, want als je bijvoorbeeld hierdoor een jaar wacht, krijg je dan vast ook weer paniekerige gevoelens als het zover is. Ik denk niet echt dat dat over gaat eerlijk gezegd. Maar ik vind het wel een heel bijzonder fenomeen

Ik hoor ook bij stellen die al in verwachting zijn, dat ze het allemaal erg spannend vinden en het maar op zich af laten komen. En dat als het er eenmaal is, dat je dan nooit spijt hebt omdat je zo van je kind houdt. Dan is het allemaal goed! Vooral bij de eerste is het natuurlijk allemaal nieuw en onbekend