Terugplaatsing - Zwanger worden forum

Hoi Meiden,
Ik heb volgende week dinsdag mijn echo om te zien hoe het staat met mijn baarmoederslijmvlies. Dan hoop ik snel op een terugplaatsing. 
Zijn er nog meiden die wachten op een terugplaatsing?
Misschien leuk om wat te kletsen tijdens deze slopende dagen..

Heel veel succes!
Ik ben momenteel wel al zwanger  maar wil even moed inpraten! Mijn baarmoederslijmvlies werd ook gemonitord en de cyclus dat ik uiteindelijk zwanger werd was deze, zoals gewoonlijk, veel te dun! Ik had dus alle hoop al opgegeven die maand (de gyn ook), maar toch zwanger ! 
De gyn had zelfs al een hysteroscopie gepland de dag van nod om eens vanbinnen te kijken waarom mijn baarmoederslijmvlies zo dun bleef, maar die heb ik dus kunnen afbellen 

@Vosje; super! Proficiat met kleine wondertje in je buik. Ik ben blij voor jou dat het alsnog gelukt is. Hoe ver ben je?
Ik had 1,5 jaar geleden al een terugplaatsing (van onze toen enige embryo) hij loopt hier al lekker druk rond  toen is hij meteen blijven plakken. Ik hoop nu ook echt op een plakkertje (aangezien we weer maar twee goeie niet aangetaste embys hebben). 
Ik vind het weer even spannend zoals vorige keer 

Spannend zeg! Wij hebben zaterdag de eerste IVF terugplaatsing gehad. Nu in de wachtweken, geen embryo’s voor in de vriezer dus extra spannend... 

@LindaM
Ik duim met je mee!!! Hopelijk gaan de wachtweken snel voorbij! Laat je zeker eens weten wat de uitslag was? 

Dankjewel DD!  Doe ik!
Jouw bericht geeft me wel weer extra hoop dat het kan! Pff zo spannend. 

@LindaM
Hou de hoop er zeker in! Het kan zeker. En ik hoop het oprecht voor jou! Ga je al eerder testen of wacht je op de bloeduitslag? Hoe komt het dat je IVF moet doen als ik vragen mag?
Positieve vibes zijn goed voor dat kleine embytje in jou buik  al is dat soms gemakkelijker gezegd dan gedaan maar probeer er toch in te geloven! Xx

Dankjewel, echt heel fijn!  dit doet me echt heel goed! 

Ik heb zelf wel vertrouwen maar probeer ook realistisch te zijn/blijven. Vind het zo moeilijk om die balans te vinden! Mijn man is 100% overtuigd dat ik zwanger ben, dat durf ik niet. Toch zelfbescherming denk ik... 

Ze hebben geen idee waarom er nu niets lukt. We hebben al een dochter, spontaan en direct zwanger. Zij is nu 4 jaar oud. 
En nu al bijna 1,5 jaar in de medische molen met behandelingen (en daarvoor zelf natuurlijk). 

Daar zit ik dus ook heel erg over in twijfel. Ik was eerder niet goed ingelicht over testen na Ovitrelle en dacht toen dat ik zwanger was. “Foutje, vergeten te zeggen” vanuit het ziekenhuis. We waren er zo stuk van!
Nu heb ik Pregnyl gebruikt, dat zou na 14 dagen uit mijn lichaam moeten zijn en ik mag op dag 16 laten bloedprikken. Ik wil het liefste wel zelf testen, dat je toch nog dat momentje samen hebt, maar weet ook niet hoe zeker ik er dan van kan zijn dat de uitslag dan klopt. Lastig!

Ik begrijp je helemaal. Het is inderdaad moeilijk om dat evenwicht te vinden. 
Ik ben ook heel positief aangezien het vorige keer meteen lukte, maar ik probeer ook realistisch te blijven. Er kan natuurlijk nog altijd iets mis gaan.
Heel erg dat het eerst zo lukte en nu niet meer  het is inderdaad moeilijk als je nog pregnyl gespoten hebt. Misschien toch de ochtend van je bloedafname zelf testen? Vind ook dat het leuker is om er op die manier achter te komen dan via een telefoontje. Ik weet niet hoe het voelt om te horen aan de telefoon dat het niet gelukt is en ik hoop dat ik dat niet moet horen maar het kan natuurlijk altijd. 
Ik tel mee af met jou, wanneer mag je dan precies voor bloedafname?
X

Nou precies! Alles moet al in het ziekenhuis en het hele zwanger worden is al lang niet meer iets van ons samen. Ik wil zo graag dat dit dan wél iets van ons samen is! 

Daar sla je de nagel op de kop.. het is eerder even langs de winkel passeren, mandje vullen en hopen dat er geen gaatje in het mandje zit..  
maar dankbaar moeten we zijn dat het op deze manier nog kan. 
(Ik vertelde laatst iemand dat ik super moe ben van de progynova. Zei die persoon; als je iets wil moet je er iets voor overhebben. Waarop ik antwoorde; ik had het ook liever op een andere manier gezien) die reactie kwam toch even hard aan. Veel mensen snappen niet welke inpact de MMM geeft. Al ging het bij mij allemaal ‘vlot’ de eerste keer. Ik heb toch altijd ergens een gevoel dat ik ‘gefaald’ heb als mama.. en mis het wel om lekker te kijken of het gelukt is of niet.. 
Ik vind het al helemaal spannend voor jou, ik duim echt heel hard mee! 
Laat zeker iets weten he 

O precies! Pfff vreselijk, die dooddoeners! En zo zijn er nog zoooo veel meer. 
Als je zegt dat je het zwaar vind: “Je wilt dit toch zelf?!” Nee, ik wil DIT niet zelf. Ik wil zwanger worden en een kindje krijgen, niet die hele MMM, dat is geen keuze... 
Ik word daar ook zo verdrietig van. Maar wij falen niet!! Wij hebben nu al zo veel liefde voor een kindje dat er nu nog niet eens is. Het is gewoon onwetendheid en taboe.  

Als deze TP toch niet gelukt zou zijn, en mensen zeggen (ik vond de punctie gelukkig alles mee vallen): “Ach, je weet nu dat je het kan!” dan stop ik er hoogstpersoonlijk een breinaald in bij ze evil: (sorry, iets met frustraties en hormonen  haha)

DUIM DUIM DUIM voor ons 

Haha super dat mag wel eens die uitspattingen! Laat ons toch maar hopen dat dat niet nodig is, in de zin van dat het WEL gelukt is