ervaring met bevalling? - Zwangerschapsforum

Hallo Anoniem,
Ik kan het me niet meer herrineren het is voor mij 12 jaar geleden dat ik bevallen ben.
Maar je weet dat het zeer gaat doen, maar dat je de pijn ook zo weer vergeet als je je baby ziet na de geboorte.
Misschien heb je hier wat aan.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Bevalling

Liefs Ju

Voor mij persoonlijk voelde de pijn zoals menstruatiepijn x 1000 ongeveer? En dan heb ik het over de weeën, want eens je kan persen, goh dan duw je alle pijn weg hoor! Dan vergeet je dat en nadien, als je je kleintje in je armen hebt denk je er al helemaal niet meer aan. Nu, ik had niet bepaald een evidente bevalling hoor, duurde erg lang dus je zal zeker ook positievere ervaringen horen, lezen. iedere bevalling is anders net als iedere zwangerschap. En, ondanks mijn moeilijke eerste bevalling kijk ik er nu al naar uit om binnen een goede 10 weken een 2e wondertje op de wereld te zetten. Het is een prachtig gegeven, de gave en kracht van een vrouw. Velen gingen je voor, en velen zullen na je komen

Interessant Ju!

@Tineke,

Dank je wel vind het altijd wel leuk om artikelen er bij te zoeken zeker als ik zelf niet goed meer weet hoe het ookal weer was de bevalling te lang geleden.

@Natalie, denk dat het zo is 1000x de menstruatie pijn want die hebben we negenmaanden niet gehad. idd velen zijn ons voorgegaan en velen zullen na ons komen die gaan puffen en persen :-)


Liefs Ju

ik ben reeds 4 keer bevallen en nu 17 weken zwanger en iedere bevalling is anders. Ook de pijn die ik had was iedere keer anders. Bij de eerste bouwde het zich langzaam op waardoor ik (achteraf gezien) meegroeide in de pijn. Begon met buikpijn zeg maar en dat word steeds erger. Na de bevalling (die helaas in het ziekenhuis eindigde) geen last meer gehad van naweeen.
Bij de tweede was het een heel ander verhaal. Daar werd ik 's morgens wakker en had al flinke weeen (had het eerste stuk gewoon erdoorheen geslapen dus) en dat ging allemaal heel erg snel. Aan de ene kant heftig omdat de pijn snel meer werd en ik echt meer op mijn ademhaling moest letten, maar was ook weer sneller voorbij. Deze keer had ik wel rugweeen en dat was een stuk moeilijker opvangen. Tegendruk onder in de rug deed me toen goed (hand of vuist van partner of iemand anders die een beetje tegendruk geeft).Wel nog behoorlijke naweeen gehad een paar dagen, maar met een sluitlaken en paracetamol werd dat ook snel minder.
Bij de derde was het eigenlijk vergelijkbaar met de tweede alleen deze keer gewone weeen, wat toch wel wat aangenamer was. Bij de 2e en 3e ben ik trouwens gewoon thuis bevallen en ik heb toen nooit het gevoel gehad het niet te redden door de pijn. Zodra de kleine er is ben je het echt meteen vergeten.
Bij de 4e was het helemaal anders. Ik ben toen met 38 weken ingeleid omdat ik heel erg veel last had van bekkeninstabiliteit en dat was vanuit mijn beleving het ergste tot nu toe. Ik kreeg ineens heel erg veel weeen (opgewekt) en dat voelde toch heel anders dan natuurlijke weeen en dat werd me toen wel teveel. Daar heb ik toen pijnbestrijding bijgekregen en dat maakte het wel weer draaglijk. Omdat het een opgewekte bevalling was duurde het toch nog best lang.

aLs het aan mij ligt gewoon een natuurlijke bevalling.. het lichaam regelt het dan zelf en natuurlijk doen weeen pijn, maar je krijgt er zoiets ongeloofelijk moois voor terug.

nou bij mijn eerste hart ik rug wee?n en dat doet zeeeer jhe weet niet hoe jhe moet ziten en wat jhe met jhe zelf aan moet ik ben altijd wel heel rustig gebleven maar de pijn is niet te beschijfen en bij mijn 2e was het maar heel even maar de pijn dat zal ik nu niet meer kunnen beschijfen want om dat het zo snel ging en ik me zelf heel rustig kan hoeden dat is een aanrader voor de bevalling ik ben 22 en heb in anderhalf jaar mijn 2e dinkje gekregen en nu ben ik zwanger van mijn 3e en ben uitgerekent op 2 april en ben zelf 3 april jaarig een leuk verjaardags kadotje

Hallo
O goh als ik terug denk aan mijn twee bevallingen, wat een pijn,wat een pijn, ik heb toen bij alle twee geen pijnstillers geslikt of wat dan ook, puur natuurlijk... Ik wil je er niet voor schrikken maar wat een vrouw aankan, kan geen 1 man aan.
Bij mijn eerste had ik 24 uur weeen, laatste 3 uur kwamen ook rugweeen bij, het was verschrikkelijk, het zijn een soort erg pijnlijke steken in je buik, ik kan het zo niet preciez uitleggen, maar ik herinner me het heel goed, en nu ik weer zwanger ben,, deze keer ga ik voor ruggenprik..want ik zie mezelf niet nog een keer zo`n pijn meemaken.
En ja het is idd waar wat ze zeggen zodra je kindje geboren is is de pijn helemaal weg, DAT KLOPT... 
Liefs

Ik ga hier de pijn niet omschrijven,dat was mijn pijn en alle pijn is anders, met als dat alle bevallingen anders zijn.
Ik herinner het nog goed en het zal wel boven komen wanneer deze keer de weeën gaan beginnen.

Pijn was snel vergeten en het zou absoluut geen red3en zijn om geen kinderen meer te krijgen.
Er komt een oerkracht naar boven, doet flink pijn maar je weet waarvoor je het doet (ok,toen ik lag te schelden even was ik dat vergeten hoor:angel .
Het kado wat je daarna ontvangt: daar zou ik 2x dezelfde bevalling voor doen!!

Met Dani eens hoor...kan wel uitleggen wat je voelt maat dat heeft toch geen nut...is idd mijn pijn en is zo anders bij iedereen...zo krepeerde mijn moeder 24 uur vd weeen toen ze zwanger was van mij...en Ik ik heb er amper wat van gevoeld...
bevalling zelf (eerste was spoed ks) de naweeen waren verschrikkelijk waar ik uiteindelijk morfine voor kreeg,,,
2 e normaal bevalling...en tsja ik heb ook echt gescholden hoor....volgens me moeder en vriend het meeste geroepen wat een hel..dit ga ik dus echt nooi meer doen he...ik kap ermee! hahahah De gyn vroeg nog je ziet al hoofdje met haartje zal ik een spiegel pakken kan je mee kijken...Waarop ik heel hard riep WATTTTT ik Mot geen spiegel dat kind mot eruit :-P naja heb sorry gezegd toen ik bevallen was ze moesten erg lachen en zeiden ach we maken nog erger mee hoor hahaha
ik vond als het hoofdje staat verschrikkelijk branden en echt niet fijn dat zal vast bij iedereen zo zijn...maar om nou te zeggen ik neem hierdoor geen volgend kindje meer ,nee absoluut niet hoor!
Na 2 weken weer onder narcose voor placenta resten,helaas...waarop ik zei heb het echt gehad elke x wat tijdens en na bevalling...voor mij echt niet meer..maar nu toch de 3e op komst:-)
Kindje lag op me buik en kreeg nog verdoving en sommige plekken kon dat niet (voor het hechten..nou heb amper wat gevoelt was alleen met frummeltje op me buik bezig die net geboren was;-)

Hallo, ik ben in 3,5 uur bevallen en nu weer zwanger. Mn vliezen braken 's nachts waar ik wakker van werd. Kwartier latee begonnen de weeen. Heel heftig. Maar naar mijn herinnering niet pijnlijk maar meer een soort spasme in mn hele buik. En als ik me verzette deed het pijn. Puffen als een slechte actrice hielp echt. Dit ging heel af en toe weg en dan kwam het weer natuurlijk. In het zh kreeg ik persweeen. Persen deed wel pijn. Scherpr pijn maar dat voelde ook als bevrijding. En het was maar even. Toen ze mij een paar uur later vroegen hoe ik er tegenaan keek zei ik het dezelfde dag zo weer te doen. Maw ik had erger verwacht maar viel onwijs mee.

Bij mij was het menstruatiekrampen x 1.000.000. Maar gelukkig zijn je hersenen zo geprogrammeerd dat je de pijn niet heel lang onthoudt.

Ik heb bij de 1e bevalling ook enorm veel pijn gehad rug en buikweeen pfff en duurde ook erg lang 22 uur...maar je bent het zo weer vergeten en nu ik zwanger ben van de 2e...denk ik hoe was het ook alweer, weet dat het pijn deed maar precies ???hihi

Ik had een ruggenprik die alleen voor de helft werkte. Alle aandacht ging naar mijn rechterkant. De pijn op schaal van 1 tot 10 was  zeker een  12 . Als  z e er nog een arm of een been bij je af hadden getrokken dan voel je dat niet meer,  zoveel pijn had ik. De ruggenprik had natuurlijk wel iets gedaan want ik voelde het verschil tussen persweeën en gewone bijna niet. Nadat je kind eruit is, is de pijn meteen verdwenen. Al is het eruit halen van een placenta wat nog vast  zit ook niet prettig doordat de gynaecoloog flink op mijn buik moest drukken.
Ik durf niet thuis te bevallen om de pijn. Ook omdat mijn vorige  zwangerschap medisch werd tijdens de bevalling lijkt het mij verstandig dat ik alvast in het  ziekenhuis lig. Ik ga dit keer  zeker weer  een ruggenprik vragen. Waarom  zou ik volledige pijn moeten doorstaan als het ook met ietsje minder kan? Mensen kunnen pijn (gelukkig) niet registreren en "vergeten" het daarna. Maar ik heb wel onthouden wat het op "schaal van" doet. IK moet het doen en niet een ander. Ieder  zijn keus. Maar hoor altijd dat het toch tegenviel...
Kreten als "ik dacht dat ik flauw ging vallen". "Ik dacht dat ik dood ging". "Het is mij raar om mijn kontje geslagen".
Mij niet ge Ik had een ruggenprik die alleen voor de helft werkte. Alle aandacht ging naar mijn rechterkant. De pijn op schaal van 1 tot 10 was  zeker een  12 . Als  z e er nog een arm of een been bij je af hadden getrokken dan voel je dat niet meer,  zoveel pijn had ik. De ruggenprik had natuurlijk wel iets gedaan want ik voelde het verschil tussen persweeën en gewone bijna niet. Nadat je kind eruit is, is de pijn meteen verdwenen. Al is het eruit halen van een placenta wat nog vast  zit ook niet prettig doordat de gynaecoloog flink op mijn buik moest drukken.
Ik durf niet thuis te bevallen om de pijn. Ook omdat mijn vorige  zwangerschap medisch werd tijdens de bevalling lijkt het mij verstandig dat ik alvast in het  ziekenhuis lig. Ik ga dit keer  zeker weer  een ruggenprik vragen. Waarom  zou ik volledige pijn moeten doorstaan als het ook met ietsje minder kan? Mensen kunnen pijn (gelukkig) niet registreren en "vergeten" het daarna. Maar ik heb wel onthouden wat het op "schaal van" doet. IK moet het doen en niet een ander. Ieder  zijn keus. Maar hoor altijd dat het toch tegenviel...
Kreten als "ik dacht dat ik flauw ging vallen". "Ik dacht dat ik dood ging". Het is mij raar om mijn kontje geslagen". Mij niet  Ik had een ruggenprik die alleen voor de helft werkte. Alle aandacht ging naar mijn rechterkant. De pijn op schaal van 1 tot 10 was  zeker een  12 . Als  z e er nog een arm of een been bij je af hadden getrokken dan voel je dat niet meer,  zoveel pijn had ik. De ruggenprik had natuurlijk wel iets gedaan want ik voelde het verschil tussen persweeën en gewone bijna niet. Nadat je kind eruit is, is de pijn meteen verdwenen. Al is het eruit halen van een placenta wat nog vast  zit ook niet prettig doordat de gynaecoloog flink op mijn buik moest drukken.
Ik durf niet thuis te bevallen om de pijn. Ook omdat mijn vorige  zwangerschap medisch werd tijdens de bevalling lijkt het mij verstandig dat ik alvast in het  ziekenhuis lig. Ik ga dit keer  zeker weer  een ruggenprik vragen. Waarom  zou ik volledige pijn moeten doorstaan als het ook met ietsje minder kan? Mensen kunnen pijn (gelukkig) niet registreren en "vergeten" het daarna. Maar ik heb wel onthouden wat het op "schaal van" doet. IK moet het doen en niet een ander. Ieder  zijn keus. Maar hoor altijd dat het toch tegenviel...
Kreten als "ik dacht dat ik flauw ging vallen". "Ik dacht dat ik dood ging". Het is mij raar om mijn kontje geslagen". 

Ik ben zonder pijnstilling bevallen. Er is natuurlijk pijn van de weeën, maar het eerste deel, tot 7 cm, was ik in mezelf gekeerd. Ik ervoer de pijn niet zo bewust, maar als iemand mij daaruit trok dan was het redelijk heftig en reageerde ik boos. (Dat kan ik me zo niet meer herinneren). Vanaf 7 cm ontsluiting drukte het mannetje heel vervelend op mijn lichaam, waardoor de ontsluiting heel snel ging. Iets te snel voor mijn lichaam, wat veel pijn deed. Ik kon dit niet weg zuchten of duwen met mijn armen. Het vooruitzicht was dat dit 2 uur ging duren, maar feitelijk duurde het amper een kwartier. De verloskundige vertrouwde de persdrang niet en controleerde voor de zekerheid. Het mannetje werd toen al bijna geboren. De volledige ontsluiting heb ik geen enkele pijn ervaren en mijn zoontje werd snel geboren.
Ik heb niet zoveel pijn gehad dat ik dacht aan doodgaan o.i.d. Persoonlijk vind ik dat overdreven. Ik was nuchter genoeg om pijnbestrijding te vragen, die ik niet gehad heb. De volledige ontsluiting was er al. Daarna had ik het ook niet meer nodig.
Het zal je verbazen hoeveel pijn je aankunt. Het zal je verbazen hoe sterk je bent. Dan is je kindje er en kun je het (meestal) niet meer zo herinneren.

Ik zal nu wel een rare reactie geven maar ik heb mijn bevalling niet echt als pijnlijk ervaren... Ik heb een weeënstorm gehad met buik/rug/been weeën en na een uurtje kreeg ik al sterke persweeën. Hoe die voelen weet ik nog goed want ik word er elke x nog aan herinnerd als ik flinke buikkramp krijg omdat ik heel nodig naar de wc moet ghehe.
Tuurlijk het gevoel dat je overneemt is heftig en je moet je vooral goed focussen. Maar pijn herinner ik me niet.
3 dagen na de bevalling toen de hechtingen begonnen te trekken, dat vond ik wel pijnlijk, maar ook dat was weg toen die los geknipt werden.
Ik heb daarna ook geen menstruatiepijn meer gehad tijdens mijn menstruaties...
Ik heb een paar jaar gelopen met een flinke niersteen en koliekaanvallen, dat vond ik pas echt pijn...
Ik mag binnen nu en 2 weekjes weer gaan bevallen dus ik ben benieuwd of het nog een x zo gaat hihi.

Ik heb van mijn gynaecoloog Dr El Barkani , het advies gekregen om thuis te blijven in mijn vertrouwde omgeving tot ik echt wee en had en ik niet meer kon en ze heeft me allerlei technieken geleerd en in het ziekenhuis ben ik heel vlot bevallen en ik heb van de verpleegsters en dr El Barkani heel veel steun en kracht gekregen. Ik zou het vergelijken met menstruatiepijn maar x 10, mijn gynaecoloog zei me niet direct bij de eerste pijn naar het ziekenhuis te gaan en moest het timen, als ik 1uur lang om de 5minuten hevige pijn had dan moest ik naar het ziekenhuis of bloedverlies of vochtverlies ( ik mocht wel nog even douchen etc enkel als het vochtverlies bruin of groen was moest ik onmiddelijk naar het ziekenhuis)