Tweeling shock... - Zwangerschapsforum

Hallo allemaal,
voor mij is het de eerste keer op een forum maar ik merk dat de nood hoog is aan contacten met moeders die zwanger zijn van een tweeling of al reeds de ervaring hebben.
Vandaag ben ik 8 weken en 3 dagen zwanger.
Donderdag ontdekte we dat dit van  een tweeling is...
Nu gaan er veel mensen misschien zeggen hoe leuk en speciaal maar dit heb ik op dat moment niet zo ervaren en voel hier een lichte beschaamtelijkheid over...
Een dik jaar gelden werd pcos bij me vastgesteld. Een eisprong krijgen leek voor mij dus geen evidentie. Na wat gewicht kwijt te zijn leek hier toch enige vorm van beweging terug in te komen. 
Echter begon deze kinderwens en het al dan niet slagen hiervan emotioneel op me in te wegen... we besloten er niet meer op te focussen en het leven zijn gang te laten gaan.
Diezelfde maand was ik zwanger. Natuurlijk heel bang omdat dit voor ons wonder leek en iets om heel goed te koesteren.
Ik had nooit kunnen denken nog een goede eisprong te hebben, laat staan mss twee...
We wilde na de eerste echo naar huis gaan met een euforisch gevoel als het hartje zou kloppen.
Twee kloppende hartjes is heel speciaal, maar het is ons ook zo erg overvallen.. 
Kunnen we dit wel aan, op alle vlakken, financieel, praktisch...
Maar mijn hart breekt gewoon met het hedacht dat er mss ooit eentje minder liefde zou kunnen voelen omdat ik deze ga moeten delen...
Ik heb tranen met tuiten gehuild, ik ben bang en onzeker...
Een eerste was al een wonder, twee een mirakel... maar ik ben zo boos op mezelf dat er geen ruimte was voor euforie...alsof er eentje niet gewenst is zullen mss andere denken. Maar het overvalt ons allemaal zo...
Is dit herkenbaat? Komt het uiteindelijk wwel goed? Of moet ik me gwn schamen omdat ik er wel in geslaagd ben zwanger te geraken en dan nog van twee...

Ha lotgenoot! Ja stom hé dat er zo weinig is! Je wereld staat even op z'n kop, dat is zeker! 
Ik heb al een jongetje van 8 maanden, is 13 maanden als de tweeling komt, dus 3 onder 1,5 jaar. Ik heb geen illusies en ik denk dat jij dat ook niet hoeft te hebben: het wordt bikkelen dat eerste levensjaar! 
Mijn overlevingstactiek is nu er niet te veel over nadenken en we zien wel. 

Jouw zorg qua liefde ervaren ouders ook als ze voor de tweede keer ouders worden. Ik hou zoveel van dit kindje, hou ik ook zoveel van dat andere kindje, dat kan best niet toch? Toch kan dat wel en komt die liefde in de eerste weken. 

Persoonlijk vond ik het lastig om te gaan hechten aan deze kindjes, ik ben bang om ze kwijt te raken in de zwangerschap.. (ze delen de placenta, risicovol). Maar nu voel ik ze af en toe kriebelen en ja, dan is er geen houden aan meer, van allebei. 

Je bent 9 maanden zwanger, ook omdat je er gewoon naar toe moet groeien! 
De eerste weken moet je echt aan dit nieuws wennen maar ik denk echt dat 't goed gaat komen met je! 
Groetjws! 

Lieve meid je bent zo hard voor jezelf! Natuurlijk ben je blij dat j zwanger bent maar je bent ook geschrokken en de paniek over de toekomst is heel normaal zelfs als je zwanger bent van1 kindje. Plus vergeet niet dat er al zoooveel hormonen door je lijf gieren die je emoties zwaar beïnvloeden. Je wordt een super goede mama juist omdat je je zo bewust bent van alle effecten die een kindje of tw

Twee kindjes op je leven gaan hebben. Probeer niet te hard te zijn voor jezelf en elk gevoel en emotie toe te staan ook de negatieve ze gaan wel weer over! Jullie komen er wel uit

Liefs floydi 

Oh en die mensen.. Soms! Ik voel me soms net een wandelende attractie, mensen groeten je gretig, kun je alle vragen beantwoorden hoe het gaat, zit het in de familie enz! 
Gisteravond vroegen ze: je bent toch zwanger? En ik floep er uit: ja dat heb je soms 
Je zult ze denk ik nog wel vaker zat worden 

Hartje en Floydi,
bedankt voor jullie hartverwarmende reactie. Had eerder veroodelingen verwacht...die gaan er ook wel zijn maar wss meer binnen onze familiale band...
Het is gwn moeilijk omdat ik altijd een zeer duidelijk beeld voor ogen had van hoe ik er als moeder wilde zijn voor men kind. Met al men liefde ervoor, voor minder wilde il het niet doen.
Ik weet zelf wat het is om niet alle liefde te voelen waar je behoefte aan hebt en ik wil zo hard niet dat mijn kinderen daar nog maar een fractie moeten van voelen...
Alles lijkt ook zo plots in een sneltrein te gaan.. de zwangerschap maar ook gewoon dat het er twee zijn maakt dat we moeten verhuizen...
Hartje, ik ga er echt van proberen genieten want ik voel ook wel dzt dit speciaal is een reden moet hebben.
De twee hebben elks hun eigen vruchtzakje en placenta, hartjes klopte goed en de gynecole sprak van een ideale tweeling.
Jammer dat bij jou de situatie wat moeilijker ligt in dit geval en dat dit toch nog een zekere stressfactor kan zijn. Ik hoop dat ik zoals jou snel de stress rond andere dingen wat kan doen vervagen als er beweging in komt
Danku voor jullie reactie

Fijn dat je steun haalt uit onze reacties. Ik denk dat je zal ervaren dat het forum een fijne plek is om zorgen ervaringen en vragen te delen zonder dat je veroordeelt wordt!

Zwanger zijn is gewoon verwarrend je voelt je zo anders! Bij m'n eerste liep ik met 16 weken tegen de punt van een bed in m'n buik, en toen ineens realiseerde ik me wow ik hou van dit kleintje en wil hem niet kwijt! En toen wist ik weer geen raad met die gevoelens haha! 
Neem er de tijd voor en stel al je vragen die je hebt! 
Floydi ik vind het hier echt een fijn forum ja, weinig oordelen enzo. Stelde laatst een vraag op babybytes, gingen ze een partij discuseren over mij en gaven helemaal geen antwoord op de vraag, sufferds! Doe mij dan brabbels maar 

Ik kan me goed voorstellen dat je dit moet verwerken, helemaal anders dan dat je zelf in gedachten had. 
Ik ben er zelf één van een tweeling, het is heerlijk om een tweelingzus te hebben. Ik denk dat jouw kindjes ook heel veel aan elkaar zullen hebben. 

Zelf ben ik nu 39 weken van een eenling zwanger, maar ik kan me wel jouw gevoelens voorstellen! Voor ons kwam de zwangerschap enigzins onverwachts (ik was de pil vergeten, maar ging eerder gewoon goed als ik hem vergeten was) en moest daarom best wel een beetje omschakelen toen we er achter kwamen dat we een kindje krijgen. Vol spanning naar de echo en was zo bang voor slecht nieuws, toen we op de echo 1 kloppend hartje zagen was ik gelijk dolgelukkig. Mijn vriend en ik waren ook heel blij dat het 1 kindje was. Vooral vanwege financiële redenen maar ook praktisch, we wonen bijvoorbeeld nog in een huurhuis en bij een tweeling had ik kosten technisch waarschijnlijk moeten stoppen met werken. Ik weet zeker als gebleken zou zijn dat het er 2 zouden zijn we ook van ze gehouden hadden, en dat we het uiteindelijk gered hadden maar had dan wel echt flink moeten omschakelen en even moeten wennen aan het idee denk ik!
Dus niet zwanger van een tweeling maar kan me wel een klein beetje in jouw gevoelens verplaatsen denk ik .

Dames allemaal bedankt voor jullie reactie!
Het doet me goed dat we niet alleen staan met verwarde gedachtes en dat ik niet de enige zou zijn die zo zou reageren.
Het geeft me ook wel moed en dat is fijn.
Gisteren hebben we het al tegen mijn schoonvader en men zus verteld. We hebben fijne reacties gekregen die we niet verwacht hadden, alvast niet van mijn schoonvader. Maar het worden zijn eerste echte kleinkinderen en blijkbaar doet dit wel iets met een mens.
Nu heb ik even nood om in men eigen coconnetje terug te kruipen, om nog wat te panikeren maar evengoed om van elke gewaarwording (buiksteekjes enzo) te genieten dat ze er nog zijn. Want nu ik aan het idee begin te wennen voel ik ook men liefde groeien maar evengoed men angst omdat het nog een dikke 3 weken is voor we de cruciaalste periode achter de rug hebben.
Ik voel dat ik hier nog vaak ergens op het forum ga rondhangen x

Goed bezig d. Wij hebben jou ook nodig want alle zwangeren met ervaring kunnen we gebruiken ik heb graag contact met tweelingzwangeren! 
Volgens mij sta je er al wat positiever in als ik het zo lees.. Voor je 't week ben je 13 weken joh! 

Ik vind dit een heel begrijpelijke reactie!
Moet ook eerlijk bekennen dat de euforie bij mij ook ver te zoeken is/was. Hoewel ik er maar eentje krijg, kwam het ook totaal onverwacht en niet in de ideale situatie. Beide werkloos, net samenwonend in een klein flatje onder het mom 'het is in ieder geval ons eigen plekje en over een jaar kijken we wel weer verder'. 
Onze woning is te klein, dus we zullen ook moeten verhuizen. Ofja moeten... we hebben een dak boven ons hoofd, maar het wordt gewoon heel erg krap met een baby erbij.

Ik heb echt gemerkt dat financiele en praktische redenen echt zo erg de vreugde die je zou horen te voelen in de weg kunnen staan. En gewoon het overall gevoel van; kan ik dit wel?

Ik probeer het zoveel mogelijk los te laten. Gewoon doen wat je kan en de rest tjah het komt zoals het komt. 

Hej Lena,
het financiele en praktische plaatje begrijp ik volledig.
Ik heb nu wel alles wat tijd gegeven en mezelf ook een weekje rust gegund om alles even een plaats te geven maar ook om het financiele en praktische te bekijken...
Moeilijk gaat ook natuurlijk maar als moeder in wording wil je u kind(eren) alleen maar het beste geven.
Verhuizen gaat niet niks zijn, zeker niet tijdens een zwangerschap dus bekijk voor jezelf zeker of je het toch niet haalbaar kan maken binnen je huidige woonsituatie...
Wij hebben maar 2 kamers maar de ene is zo klein dat alles voor 2 kids in een kamer mss wel zou gaan maar niet zo super praktisch is. Dus voor even zou dit wel gaan moest natuurlijk een dubbele buggy in de lift passen...maar zelfs een enkele lukt niet... en 4 verdiepen omhoog met een dubbele buggy of twee maxi cosi's is dus geen optie...
Geef het allemaal wat tijd en neem ook jou tijd om aan alle ideetjes te wennen van het moederschap...ik probeer dit nu ook te doen en voel wel dat alles dan een plaats krijgt..

D. Ja klopt... wij hebben op het moment 2 slaapkamers, waarvan eentje dus maar 2 bij 2 is. Behoorlijk klein ook.
Daarbij heeft mijn partner 2 zoontjes uit een vorige relatie, die ook om de week een weekend bij ons zijn. Dus we komen straks wel gewoon ruimte te kort. Plus we wonen 2 hoog zonder lift. Ook niet ideaal.
Maargoed komt goed. Zoals ik al zei, we hebben een dak boven ons hoofd. Ik blijf ondertussen uitkijken naar en reageren op grotere woningen, en dan zien we wel. Kopen is nu nog even geen optie. Maar hopelijk is dat binnen nu en 2 jaar wel te realiseren.

Veel succes ermee alvast Lena.
Ik hoop dat je snel al die stress kan laten vallen en kan genieten van je zwangerschap

Hartje,
ik kan natuurlijk niet vergelijken met een eenling zwangeschap. Maar ik heb het 'geluk' van vele kwaaltjes gespaard te blijven. Ook al zeggen ze dat je bij een tweeling meer last van alles zou moeten hebben...dus het maakt me wel onzeker.
Buiten zo wat steekje onderaan, zeurend gevoel, slecht slapen en af en toe pijnlijke borsten kan ik niet zeggen dat ik ervaar zwanger te zijn van een tweeling...
Het is natuurlijk nog pril hier en kan me wel voorstellen dat als je al wat verder bent als jij dat je dat ook echt gaat ervaren.
Ik las ergens is dat een zwangerschap van een eenling of tweeling gelijk loopt tot 20 weken en dat je het dan pas echt gewaar zou worden...dus lijkt me wel op te gaan als ik jou zo hoor?
Had jij veel of extra veel last van kwaaltjes?

Gelukkig niet dubbel moe en misselijk! Ik was wel heel moe, had een knal test en achteraf snap ik waarom m'n buik zo groeit. Eerst dacht ik dat dat komt omdat ik nog maar kort geleden zwanger ben geweest maar nu snap ik het